Yıllarca çalıştıktan sonra yaşlı adam artık dinlenmesi gerktiğini düşünür ve emekli olur. ilk iş olarakta bir okulun yanında kendine küçük huzur dolu bir ev alır. başta herşey huzur dolu ve güzel gitmektedir. Taakiiiii okullar başlayana kadar okullar başlayınca çocuk sesleri gürültüleri başta hoş gelir ama her akşam evinin önünden geçen bir grup çocuğun çöpleri tekmeleyim gürültü çıkarmaları bu huzuru biraz gölgeler 1 gün 2 gün derken adamcağaz düşünür hem çocukları kırmadan hemde gürültüden kurtulmanın bir yolu olmalı. çook geçmeden aklına parlak bir fikir gelir sonraki gün tam çocuklar geldiğinde çokar karşılarına ve onlara “ah çocuklar ne güzel gürültü yapıyorsunuz bana çocukluğumu hatırlatıyorsunuz neşeme neşe katıyorsunuz bundan sonra hergün burada gürültü yaparsanız size 10YTL vereceğim der” çocuklar neşe içinde kabul ederler ve sonraki günlerdede gürültüye devam ederler birkaç gün geçer ve adam tekrar dikilir karşılarına sizlerden çokk memnunum ama artık size sadece 5YTL verebileceğim der çocuklar biraz mırın kırın ederler ama eh hadi olsunn derler bir sürede 5 ytl ye devam ederler ve aradan bir süre geçmesiyle adam tekrar dikilir çocukların karşısına ınlara üzgünüm çocuklar malumunuz ben emekli bir adamım herşey çok hoşuma gitssede geçim zor artık size sadece 2.5 krş. verebileceğim ama beni yalnız bırakmayacaksınız değilmi der. Çocuklar birbirlerine bakarlar içlerinden biri sıvrılık ve adama: kusura bakma amca hem bu kadar emek sarfet hem o kadar para al bu iş bu paraya yapılmaz. artık gelmeyeceğiz der:)))) ve adamcağız bu şekilde o çekilmez gürültülerden tamamen kurtulur. Buna zekanın dehalığımı yoksa para nelere kadirmi denir bilmiyorum ama galiba her sorunun güzellikle çözülecek bir yolu var. Keşke hepimiz herzaman bu kadar akılcı ve sabırlı olabilsek.