Işığım, hayatımın anlamı, sensiz uyuyacağım bir gece önümde. Sarılmadan ve kokun olmadan. Lakin Yüce Rabbim bizi birbirimize bağışlasın ve hep birlikte uyuyalım.Saat 23.30 ama uykum geldi, hoş senin çoktan gelmiştir. Dün yanımda kalman bir parça merhem oldu desem yeri.Sabah unutmamış bana poğaça almışsın ve yine kahvaltı hazırlayarak… Hem de sevgi dolu ve neşeli halinle.Bense mahmurların mahmuru oluyorum sabahları, senin tam tersin. Seninle sabahları daha çekilir bir hal aldım, o ayrı. Sabahları çok çekilmezdim, çok.Dünyayı çekilir kılan varlıksın benim için. Hayatımın sonu diyebileceğim zamanlar yaşadım, yanımdaydın.Ne öyle sınıra geleceğimi sanırdım ne de beni bu kadar çok sevdiğini. Ama sen tuttun ellerimden, kalmam için.Sevginle yanımda olsun. En berbat halimde neşenle, olumluluğunla; “geleceğimiz” diyerek yanımdaydın.Ben yapılan kötülüğü de iyiliği de unutmayanlardanım. Hoş, seninki iyilik kavramının ötesinde kalıyor.Benim derdimi derdin olarak görüyorsun. Ömrüm boyunca böyle biri var mı, dedim. Diyelim ki var. Benim karşıma çıkacak. Diyelim çıktı, karşılıklı aşık mı olacağız? Olduk. Zor ihtimal derdim. Yüce Rabbime şükür.Seninle dün, bugün, yarın. Sevgimizle, aşkımızla bir hayat bizi bekliyor. Uyuduğumda burnunun ucundaki nefesin yanımda olmalı, buna ihtiyacım var, hem de sonsuza kadar.Sana sarıldığımda, “Bırakma, öyle kal” demene ihtiyacım var. Seni kokladığımda aldığım sen kokusunun içimde kalmasını istemeye ihtiyacım var. Hayat enerjimsin. Hayatımın kendisisin. Sultanımsın, efendimsin, baş tacımsın; mutluluğun resmisin.