Hayat bizi o hale getirdi ki; kimimiz sevginin sıcaklığındayken, kendimiz dört duvar arası soğukluğa terk edildik. Kimimizdeyse sevgi adına bir cümle dahi yok. Hiç olmasa dostluk ve ahde vefa düşüncesiyle yola devam etme çabaları da; “kol kırılır yen içinde kalır” öz değişinin öğretisinin bir ispatı sanki. Bir yandan yaşamın vazgeçilmez çekiciliği, bir yandan bu çekicilik içindeki iticilikler. Heves ile sevgiyi eşitleyen, bozuk ruh hali öğretileri ile magazini yaşamın içinden sıyrılmaya çalışma çabaları. Kabaran arzuların üzerini örttüğü sevgiler… Bencil olan yürek ise, bencil mutluluğu için başka bir yüreğe yaptığı haksızlığı sevgi kabul ederek susuyor ve mutlu görünmek pahasına anlık hoşnutluklar adına bir başka trajediyi görmezden gelebiliyor çoğu defa.