Çekmecelerimi karıştırırken bulduğum,aylar öncesinde yazmayı braktığım günlüğümden koparılmış bir sayfa..Alakasız olarak fonda Beatles’dan “I wanna hold your hand” çalıyor.Sanırım melankolik olmadığımı kabullendim 🙂

Sana aşığım we sanırım bundan fazla mutlu olamam şu an.Sesinle düşlerim karışıyor bazen geceleri,öyle dönüyorum yatağın içinde

anlamsızca.Ne beni sana bağlayan?Yanıtsız soruları sorduran we seni

hiç

nefes aldırmadan her gün biraz daha bana yakınlaştıran,biraz daha aşık

eden

biraz daha bağlayan şey ne??korku mu bu?Değil bence..Benim için her şey

sende

başlar ve sende biter.Ne sence beni çözümsüz bırakan?Aşkın mı,aşkım mı

yoksa

aşkımız mı?Yoksa bilmediğim,kendimde gizleyip,kendimin bile keşfedemediği başka şeyler mi var?

Bilmiyorum kalbimin içi,hiçbir şey bilmiyorum ben..

hayat bize “biz” i sundu.Sensiz olmaz ki artık..Seni istiyorum hiç

durmadan

istiyorum seni.Yalnızlık sadece sen olmayınca yalnızlık oluyor benim

için ve

sen hep yoksun aslında benimlesin ama boşluk var içerilerde bir yerlerde..Küçücüğüm,ufacığım,mutluluğum..Mutlu mutlu zamanlarımız olsun hep seninle,üzülmeyelim hiç olur mu?

Her şeyin içinde ol,bana ait her şeyin ama her şeyin içinde sen ol.O

kadar

her şeyimin içinde ol ki bana ait özel hiç bir şey kalmasın ve “sen” “ben”

ol

ve benim “sen” olmama izin ver,Öylesine “ben” ol ki,bensizlik hiç ama

hiç

üzmesin “sen” i.”ben”sizlikten önce kendini farket ve hiç üzülme

yokluğumda..

beraber büyüyelim,çok sevgimiz olsun,çok sevelim..kendi cam küremizin

içinde yaşayalım,kimse giremesin dünyamıza,dışarıdan bakıp,kürenin

içindeki

yaşamımızı görüp mutlu olsunlar,kar yağsın üzerimize bazen..

Ben seni düşünerek yaşıyorum,sadece seni düşünerek mutlu oluyorum.Sana

sakladığım küçük mutluluklarım var,sana sakladığım,senin için sakladığım

çok

şey var küçük prens,hepsini göreceksin bir gün…

bi tanem..

okur musun ki bu yazıyı?

Sonsuz sarılmak istiyorum sana.Yazamıyorum,daha fazla yapamıyorum çünkü

seni

düşünüyorum ve gözlerim doluyor engel olamıyorum buna.Ne olur hiç ama

hiç

ayrılmayalım.Lütfen..Sensiz yapamam ben,olmaz..

Bir masal gibisin benim için,hiç bitmesini istemediğim hatta ilk defa

gerçek

olmasını istediğim bir masal,masalım.İçimdeki tüm kapıların anahtarlarını

bir

bir verdim sana belki farketmedin ama sölüyorum işte şimdi..

Rüyalarımın çocuk kokusu,sana açılıyorum yavaş yavaş.İlk defa seviyorum belki de..Hep

sevdiğimi zanettiğim zamanlarım oldu sana da olduğu gibi.Belki de

geçmişten

bugüne aynı şeyleri yaşadık hep.Doğduğumuz zamanlardan beri “biz” dik

belki

de..

Güneşi değil senin bana vereceğin güneşi istiyorum ya da senin gökyüzünü

ya da

ne varsa…Senin bana vereceğin dünyayı istiyorum,bunu değil..

sen benim canımsın,başlangıcımsın ve sonumsun..

9 Mart 2002

Cumartesi-İstanbul