Acaba aşkı genellendirebilir miyiz? Sadece üzüntü veya mutluluk veren aşk diye. Ya da hem mutluluk verebilir aynı zamanda üzüntü mü içerir? Ya da aslında üzüntü sandığımız duygu o mutluluğun bir parçası mı?

Çok fazla soru oldu. Belki en güzeli platonik. Çünkü hiç eskimiyor. Bazen acı verebilir ama hep aynı kalması, bozulmaması o acıya değer sanırım. Sende aşkın anlamı olan kişiye sahip olman onun kötü yanlarını görmeni ve sana batmasını daha da artırabilir. Aslında bu düşünceler gerçeklerden korkmandan da kaynaklanabilir. Çünkü hissettiğine inandığın duygulara karşılık bulamamanın korkusu seni bu hale getirebilir. Belki de platonik aşkta bir umuda sahip olmak seni bu tercihe zorluyor.