freud her eve lazım aslında. rüya diyorum geçiyorum ama bi yere kadar. çocukluğuma mı inilcek ne olacak bu gidişle. gördüğüm onca abuk rüyadan sonra şöyle bir yargıya vardım; bünyem normali kabul etmemiş. hayır hep mi zıttı olur mümkünün, arada da doğa kanunlarına uygun olsa ya. geçen gece rüyamda onlarca baba çocuğunu emziriyordu. şimdi bu ilk okuduğunda komik geldi sana farkındayım ama gayet kasvetli bi fonda gerçekleşiyo bu toplu besleme seramonisi ve ben korktum nedense. sonra bi gece yanmışım küllerimin içinde aklım uyuyomuş. gayet de yaşıyorum ama! yine başka bi gece küçük bi çocuk annemdi böyle 5-6 yaşlarında bi kız çocuğu. beni geç geldim diye azarladı :S böyle onlarca anlatırım şimdi de konunun özü bu rüyalara getirmeye çalıştığım açıklamalar. muhalefet muhalefet yeter dedim kendime. hayatta yap bunu ama rüyalarımı rahat bırak kızım. bişey değil sonra işim gücüm yokmuş gibi onu düşünüyorum bütün gün. rahmetli freud olsa cinsel tensel açıklamalarıyla iyice uyuz ederdi. gerçi o yoksada taklitleri var “kızım var ya bu sen babandan emmek istemişin sapık seni bu çıkar burdan zuhahuzhuhauh” diye iliğimi kurutan. peşine “ıyh!” ne diyeyim yahu başka. olay tamamen popomun açık kalmasından kaynaklanıyo olabilir. felsefeye dalmasam daha iyi gece gece. hadi iyi uykular…