bildirgec.org

Ben aşka ait bir kadın değilim!
Aşkın meşakkatini ve mesuliyetini taşıyacak güçte de değilim. Aşk yaşanması zor bir duygudur, yakalaması zor. Bu yüzden belki yüzlerce insanın arayıp bulamaması ya da bulduğunda yaşatamaması…

Aşk, sorumluluk ister, güvenmek ister, aldığından fazlasını vermek ister, cesaret ister… Benim için zor! Ben aşk kadını değilim.

Ağır bir yüktür aşk, taşıması saklaması güç bir mücevher gibi. Hem herkese göstermek istersiniz hem kem gözlerden korumak ya da incinmesinden korkarak gizlemek, hem de en derine.

Yıldızsız bir geceydi… Yalnızdım, üşüyordum. Dışarıda deli bir rüzgâr, yüreğimde hüzün vardı. Hasretinin en dayanılmaz olduğu yerde, istemeden gitti ellerim eski resimlerine… Saatlerce baktım her birine… Ne güzel gülümsüyordun ne güzel, ayrılmayacaktık sanki günün birinde…
Çekip o resimlerden çıkardım seni
Duruldu birden gülümsemen.
Olsun gelmiştin ya bana… İşte ellerin, işte gözlerin… Yanımdaydın.
Nerelerdeydin, dedim yıllardır neredeydin?
Hiçbir şey söylemedin.
Bir mektup da mı yazamazdın? Öyle çok bekledim ki…
Üzüldün, yere eğdin başını. Tekrar gittin fotoğrafların arasına, tozlu albüm sayfalarına… Ve yeniden gülümsedin bana…
Biliyor musun? Kimse bana mektup yazmadı… Hep ben yazdım, hep ben yolladım cevabı gelmeyen mektupları.
Ve o gece sevgilim farklı bir şey yaptım.
Oturup kendime bir mektup yazdım.
Dışarıda yağmur başlamıştı. Şemsiyesiz çıktım sokaklara… Avarece dolaştım kentin ıslak kaldırımlarında… Uzak bir yerlerde en çok sevdiğim şarkı çalıyordu.
Hiç yürümedik seninle şöyle yağmurda,
Hiç ıslanmadık birlikte…
El ele tutuşup koşmadık mesela, yetişmek için kalkmakta olan bir vapura…
Denize taş atmadık, martılara simit vermedik.
Bir kış günü vapur güvertesinde bir bardak sıcak çay içmedik..
Kırlarda çiçek toplamadık hatta…
Hatta hiç çiçek vermedin sen bana.
Ne çok şey varmış yaşanmamış, her şey yaşanıp bitti sandığımızda.
Koşa koşa gittim köşedeki çiçekçiye… Gül istiyorum, dedim “kırmızı gül”.
Çiçekçi gülerek baktı suratıma, “ıslanmışsınız” dedi “hayrola”?
Belki de deli sandı beni. Kim gelirdi ki akşamın dokuzunda, bu yağmurda bir tek gül için ona…
Biliyor musun? Kimse çiçek vermedi bana…
Ve ben o gece farklı bir şey yaptım. Kendime kırmızı bir gül aldım. Sonra okşadım ve öptüm onu
Ve o gece
Ben o çiçeği
Sen vermişsin gibi defalarca kokladım… Senin yerine bastım bağrıma… O çiçekle uyudum sabaha kadar
Ve sabah uyanıp farklı bir şey yaptım.
Hep başkalarına yazmıştım şimdiye dek
İlk defa kendime bir şiir yazdım…

Biri olsun istiyorum, kimsenin anlamadığı gibi anlasın beni. Bir bakışımdan, duruşumdan yüzümdeki bir mimikten çözsün ne istediğimi.

Hep şık görmek istemesin mesela, dağınık saçlarımı da eşofmanla evin içinde dolaşmamı da sevsin. İlla bakımlı ol diye diretmesin bana güzelliği. Dağıtmak istediğim zaman izin versin kendimi aramama, pasaklı ve saçaklı hallerimi de sevsin. Hep rimelli kirpiklerle gezmek zorunda olmayayım yanında. Sabah gözümü açtığımda bile güzelsin diyebilsin. Ya da duştan çıktığımda en yalın en süssüz halim bile hoş görünsün gözüne. Siyah, kırmızı bol dekolteli gece elbiselerinin içinde neysem kot pantolonla, şortla da aynı insanı görsün, aynı kadını yüzüne değil ruhuna bakıp hissetsin.

Erkek egemen bir dünyada Dünya Kadınlar Günü diye bir gün belirlemiş büyüklerimiz. Bu özel günde büyük alış veriş merkezleri kadınlara yönelik ürünlerde özellikle kozmetikte müthiş indirimler yapmış bir güne mahsus. Eee kadın demek eşittir boya demek çünkü… Yılın tüm günleri erkeklerin ne de olsa bir tek günü de kadınlara armağan ediverelim ne olacak sevinsin garipler demiş biri. Genelde feminist ayaklanmalarının sıkça görüldüğü ve aslında kadın düşmanlarının diline pelesenk ettiği bu müstesna günde istisnai birkaç teşebbüs olsa da asıl mevzu bu değil ve bunların hiç biri umurumda değil…

Kimseye senin yüzünden suçlaması getirmedim hayatım boyunca. Başıma gelen her şey benim yüzümden çünkü. Kim girdiyse hayatıma, ben açtım kapıyı. Kim yaktıysa canımı ben verdim eline neşteri. Ne mutluluğum ne mutsuzluğum hiç biri senin eserin değil. Hepsinin mimarı benim… Bu rolü sana ben verdim, bu senaryo benim. Ne kadar izin verdiysem beni acıtmana o kadarını yapabildin. Ağlattıkların da güldürdüklerin de benim talebim…

Gelirken gideceğini biliyordun, gelirken gideceğini biliyordum. Tatlı birkaç anı, özel günlere ait birkaç hediyelik eşya, yastığıma hafiften sinen ve yıkayınca geçeceğini bildiğim o kokun…

Bencillikle suçlanıyorum çoğu zaman sevdiğim adamlar tarafından. En çok kendini düşünüyorsun sözcüğünün dilimize ya da yüreğime en doğru tercümesi “en çok kendimi seviyorum” demek belki de…

Ben en çok kendimi seviyorum. Ne kadar da yanmaya hazır gibi dursam da bir aşk aleviyle, en çok canımın yanmasından korkuyorum. Önce can elbette… Ben seviyorum kendimi… Adını aşka yakıştırdığım onlarca isimden daha fazla. Kendim için yaşıyorum aşkı da sevdayı da. Aslında çoğu zaman bir ihtiyacın- sevme ve sevilme ihtiyacının- dürtüsü zorluyor beni. Kapıma kadar gelen aşka tekmeyi basamıyorum bu yüzden ve belki kendimi ondan daha çok sevdiğimden ve hatta tüm hayatım boyunca daha çok seveceğimi bildiğimden adam akıllı bağlanamıyorum kimseye…

www.forumvadisi.com/

Şimdi uzaklardasın… Sesim sana ulaşmak için engelleri aşmak zorunda…
Hiç itirazım olmadı omzuma kaldıramayacağım kadar ağır yüklerin bindirilmesine… Hiç sesim çıkmadı hayatımla ilgili kararları başkalarının vermesine. Küçüksün dediler, henüz çok küçük… Bir de baktım ki bana ait olmayan bir ömrü bırakıyorum geride. Yanlış seçimler yapıp yanlış kararlar vermişim ait olmadığım bir yerde…

Şimdi bütün yanlışlarımı silip, düzeltmek istesem bir şeyleri biliyorum ki imkânsız. Bütün yanlışlarımın karşına koysam seni yanlışlar doğrularımı götürüyor yine…

sevdaseli.net

Şimdi neredesin bilmiyorum
Orada saat kaç bilmiyorum
Ben yine sensiz,
Benim yine uykusuz gözlerim
Sen uyuyor musun bilmiyorum.
Alışamadım sensizliğe
Alışamadım yokluğuna
Yalnız kaldım yalnızlığımla
Sen alıştın mı bensizliğe bilmiyorum.
Cevap vermiyor telefonun
Israrla çaldırıyorum
“Alo” diyen sesin geliyor kulaklarıma
Yokluğuna dayanamıyorum
Alışamıyorum hasretine
Sensiz kaldım bu şehirde
Sen bensiz ne haldesin bilmiyorum.
Hep gitmek istiyordun gittin işte
Mutlu musun acaba şimdi
Yalnızım yine, sensizim bu gece de
Yoksun, yoksun, yoksun işte…

Sanıyorsun ki sen çıkıp gideceksin ve her şey kaldığı yerden devam edecek..sen kapıyı çarpmamışsın gibi ben başka bir pencerede menekşeleri sulayacağım..

Kaldığı yerden devam edecek hayat sanki hiç ikiye bölünmemiş gibi..sessizliğim çarpmayacak kulaklarına, gülüşümün asıldığı duvarlar gelmeyecek üstüne, çarşaflara dolanmayacak kederin…

Sabah kahvaltı hazırlarken seslenmeyeceksin içeri… Unutup iki bardak koymayacaksın masaya… İki kişilik demlemeyeceksin çayı… Ve tek başına içerken yine alacaksın aynı tadı…

Birlikte oynayalım mı? dedi
Gülümsedim,
Oyuncak bebeğimi istedi
verdim, saçını çekti..
Boya kalemlerimle duvara
ağlayan bir kız resmi çizdi,
Ağladım..
Annem gelmedi.
Anladım,
Aşk, çiğneyip tükürdüğü elma şekeriydi…