Bencillikle suçlanıyorum çoğu zaman sevdiğim adamlar tarafından. En çok kendini düşünüyorsun sözcüğünün dilimize ya da yüreğime en doğru tercümesi “en çok kendimi seviyorum” demek belki de…Ben en çok kendimi seviyorum. Ne kadar da yanmaya hazır gibi dursam da bir aşk aleviyle, en çok canımın yanmasından korkuyorum. Önce can elbette… Ben seviyorum kendimi… Adını aşka yakıştırdığım onlarca isimden daha fazla. Kendim için yaşıyorum aşkı da sevdayı da. Aslında çoğu zaman bir ihtiyacın- sevme ve sevilme ihtiyacının- dürtüsü zorluyor beni. Kapıma kadar gelen aşka tekmeyi basamıyorum bu yüzden ve belki kendimi ondan daha çok sevdiğimden ve hatta tüm hayatım boyunca daha çok seveceğimi bildiğimden adam akıllı bağlanamıyorum kimseye…Yalnızlığı seviyorum ben. Aşkın kendinden fazla hasretini çekmeyi hemen yanı başımda bulmaktansa aramayı, bulmaya çalışmayı seviyorum.Bencillikle suçlanıyorum evet bencilim, herkes bencil. Herkes en fazla kendini seviyor en fazla kendini düşünüyor bencilsin diyen bile… Daha çok sevilmek için kendi egolarını daha çok tatmin edebilmek için istemiyor mu beni? Tıpkı benim gibi…Yalnızlığı seviyorum ben… yolda yalnız yürümeyi…yalnız düşünmeyi…yalnız film izlemeyi… kahvemi yalnız içmeyi…yalnız uyumayı seviyorum…Yalan değil aslında “seni seviyorum” dediğimde onu sevdiğim. Ama geçici, bahar yağmuru gibi çünkü sonra birkaç dakika sonra yine kendimi seviyorum. Yalan değil aslında “seninle mutlu bir yuvam olsun istiyorum” dediğimde bu arzum. Sonrasını düşünüp gülüyorum… ben ha!Bencilim ben herkes kadar, senin kadar bencilim. Niçin seviyoruz ya da niçin sevişiyoruz sorusunun yanıtı aslında bencil olmakta gizli: kendimiz için.Kimse için sevmiyoruz, aşkı kimse için aramıyoruz. Tutkulu sevişmeler, delice öpüşmeler hep kendimiz için. Bu yüzden en çok kendimi seviyorum.