Sanıyorsun ki sen çıkıp gideceksin ve her şey kaldığı yerden devam edecek..sen kapıyı çarpmamışsın gibi ben başka bir pencerede menekşeleri sulayacağım..Kaldığı yerden devam edecek hayat sanki hiç ikiye bölünmemiş gibi..sessizliğim çarpmayacak kulaklarına, gülüşümün asıldığı duvarlar gelmeyecek üstüne, çarşaflara dolanmayacak kederin…Sabah kahvaltı hazırlarken seslenmeyeceksin içeri… Unutup iki bardak koymayacaksın masaya… İki kişilik demlemeyeceksin çayı… Ve tek başına içerken yine alacaksın aynı tadı…Sanıyorsun ki hiç koymayacak yokluğum türküler düşerken diline..sanıyorsun ki acınası bir yalnızlığın merhametiyle kızmayacaksın kendine…daha çok içmeyeceksin, daha çok ağlayıp daha az gülüp daha fazla beklemeyeceksin..Sanıyorsun ki başka bir ten söndürecek kalbindeki ateşi..başka bir göz değerken gözüne kalbin delice çarpacak yine..yeniden diyorsun belki tüm biriktirdiklerini dökerken yollara…Sanıyorsun ki umarsız ve kaygısız oh be diyeceğim ardından..kurtuldum çok şükür bu can alan sevdadan…Sanıyorsun ama yanılıyorsun…