bildirgec.org

bugün her zaman ki gibi çok sıkkın canım ….

Ama bugün h,ç bir şeyden şikayetçi olmak istemiyorum ya da herhangi bir şeyi eleştirmek …

Bugünü sadece olduğu gibi yaşamak istiyorum. Olduğu gibi kendi akışında hiç bir şeye müdahale etmeden hiç bir şeyle mücadele etmeden sadece yaşamak..

Belki akşama kadar deli gibi çalışacağım belki de hiç bir şey yapmadan akşama kadar bilgisayarımın başında pinekleyeceğim. Amatek bildiğim var oda bugünü bugün olarak yaşayacağım hiç bir şeye müdahale etmeden olacağan akışı ileeeeeeee

gece tüm alacakaranlığı ile yaklaşmakta ve tekrarlanamayacak bir zaman süreci daha kendini tamamlamakta bense hala günü kurtarmak adına çaba göstermeye devam etmekte ve o kadar ahkam keserek yazdığım konular hakkında bugünde bir kaç lakırdı dışarda bir şeyler yapamamış olmamış olmanın acısı içimi yakmakta..

Yaklaşan geceniz huzurlu yarınların aydınlık olsun dostlarım

Beni en çok üzen ne biliyormusunuz dostlar….

Kendi halimize o kadar düşmüşüz ki ( en başda kendimi katıyorum bu kapsama ) bazıları yüzyıl sürecek uzunlukta planlar haızrlıyorlar ve bunu nesilden nesile aktararak uygulamasını büyük bir kararlılıkla sürdürüyorlar. Bizlerse onların bizim için oluşturduğu suni gündemlerle oyalanmakta ısrar eserek bir türlü kafamızı gömdüğümüz topraktan çıkartmıyoruz.

Öncelikle şunu hep birlikte kabul edelim bizler artık biz değiliz. Bizimle oyuncak çamur gibi oynayarak şekillendiriyorlar ve bunda da çok başarılı oluyorlar. Onlar bizim ezelden sahip olduğumuz değerlere daha yeni yeni önem vermeye başlarken bizleri çokdan o değerlerden uzaklaştırmayı başardılar.

Ne yaman bir çelişki içerisindeyiz.

Sabah uyanıyorsunuz uyku mamuru elinizi yüzünüzü yıkıyorsunuz. (gerçi ben el yüz yıkamam direk duşa suyun altına dalarım.)Kendinize geliyorsunuz ve televizyonun kumandasına basıp müzik kanallarında umarsızca dolaştıkdan sonra haber kanallarından birinde takılıp kalıyorsunuz. İç karartıcı memleket haberleri ,ülkem üzerine gittikçe kapanarak daralan bir şemsiye gittikçe ruhunuz karanlıklara gömülüyor ve birde beş on yıl sonrasına gözlemleyebiliyorsanız vay halinize…

Silkelenip kendinize geliyorsunuz ve ben bu gidişe dur diyeceğim diyerek irkiliyorsunuz. Ne yapacağınızı biliyorsunuz. Gerçi bu ülkede ne yapacağını bilmene gerek yok ülke kaynaklarına uzanan elleri kırdığınız zaman ülke hemen toparlanıp kendine gelecek.

bUGÜN CANIM ÇOK SIKKIN YARAMAZ OKUL ÖĞRENCİLERİ Gİİ İŞİ BIRAKIP kaçmak herşeyi boşverip bilardo salonlarına gitmek deniz kenarında ufku seyretmek ve hatta sandalla açılıp delicesine kürek çekmek istiyorum

Bugün canım çok sıkkın

yarınları düşünmeden bugünü yaşamak ,bugünü yaşarken sorunları unutmak , sorunları unuturken her şeyden kaçmak ve bir tüy gibi rüzgara kapılmak istiyorum.

Bu sefer bir yazı yazmka yerine yazdığım yazılardan birine balporsuğu tarafından yprum eklenen bir şiiri bu sayfalara taşıyorum. Balporsuğu senden habersiz böyle bir şey yaptığım için özür dilerim ama yorumunda gönderdiğin şiir bir yorum köşesinden ziyade herkezin görebileceği bir yerde olmayı hak ediyordu.İzninle aşşağıdaki satırlarda yorum olarak attığım şiire yer veriyorum.

Ve Tşkler Balporsuğu

“Ömer’den Franks’a mektup
Ben Basralı Ömer…
Belki haberin yoktur diye yazıyorum Franks;
Önce demokrasi yağdı göklerden
Sonra özgürlük geçti üstümüzden
Palet, palet…
Ve insan hakları namlularından
Yüzü maskeli adamların
Saniyede bilmem kaç bin adet…
Demokrasi bizim eve de isabet etti,
Bir gün sonra anladım ayaklarımın koptuğunu…
Babamın vücudunda
Tam on sekiz adet
İnsan hakları saymışlar.
Annem zaten yoktu…
Ben doğarken
İlaç yokluğunda ölmüş.
Ambargo falan dediler ya
Anlamadım, çocuk aklı işte
Sen daha iyi bilirsin…
Sizde de barış böyle midir Franks?
İnsan hakları, çocukları yetim
Ve ayaksız bırakır mı orada da?
Ya demokrasi?
Güpegündüz pazara düşer mi?
Ve zenginlik…
İnsanları korkudan uykusuz bırakır mı?
Ve kuşlar gökyüzünü terk eder mi orada da?
Babamla söylediğim son dua dilimde,
Ayaklarım hastanede
Ve giymeye kıyamadığım ayakkabılar
Elimde kaldı…
Çocuğun var mı Franks?
Al çocuğuna götür onları
Bir işe yarasın.
Kim bilir baktıkça,
Belki beni hatırlarsın
Bu nasıl demokrasi Franks?
Düştüğü yeri yaktı
Merhamet hür dünyaya
Bu kadar mı Irak’tı?”
KİMİ zaman ciltler dolusu kitabın yapamadığını bir şiir, bir film, bir tiyatro oyunu, bir resim, bir çizgi yapar… Bu şiir de onlardan…

Hayat dedikleri yalandan başka bir şey değil harbiden. Bir düzen kurulmuş insanoğlunun kendisi tarafından . Bilinçli ya da amaçlı olarak değil kendiliğinden gelişi güzel hayatın getirdiklerinin birbiri sıra insan yaşamını mutasyona uğratması sonucu ortaya çıkan ilginç bir düzen.

İnsanoğlunun en büyük erdemlerinden değilmidir yalan söylememek ve dürüstlük. Oysa ki ne ilginçtir ki günümüz koşullaında yalan söylemeden ya da yüzde yüz dürüst olarak ne ticari bir iş yapılabilmekte ne de bir ilişki yürütülmektedir.

Çok şey istemekden ya da isteklerimizin yerine gelmemesinden yakınır dururuz. Ama sorun ya ne istediğimize net olarak karar verememizden veya istediğimiz şeyin gerçekleşmesi için yeterli çabayı sarf etmemizden kaynaklanmaktadır.

Son dönemlerde yakın coğrafyamızla ilgili haberleri pek dinlyemez oldum abuk subuk işlerle uğraşmakdan.

Ancak bugun radyodan duyduğum haberler hep başkalarına uyuyarsunuz diye kızan , milleti kör olmakla suçlayan zatı şahsımında nasıl bir derin uykuya dalmak üzere olduğunu gösterdi bana.

İran nükler alandaki çalışmalar yüzünden dünya jandarması tarafından tehdit edilmekte ve bu tehditin dozajı son gunlerde iyice arttırılmakta imiş.

Ya bizi gerçekten aptalmı sanıyorlar yoksa bize verdikleri maskeyi takacağımıza o kadar inanmışlar ki kendileri de olayların bize anlattıkları gibi olduğuna inanmaya başlamış sayın dünya jandarmamız ve onun pek saygı değer komutanı. Komutandan kastımı sakın yanlış anlamayın o ülkenin başında bulunan devlet adamın dan bahsetmiyorum jandarma konumundaki ülkeyi ve onun güdümünde dünyayı yıllardır idare etmeyi başaran bir ülkeyi hatta bir topluluğu kast ediyorum.

Bu sabah bir şeyi fark ettim.

Uzun bir süredir yazamadığım bu güzel sayfalar yaklaşık 2 ay aradan onra yeniden kendimce yazmaya başlamıştım. hatta bazı günler o kadar aşırıya kaçmışım ki peşpeşe gelmiş benim yazdıklarım.

sonra başka bir şeyi fark ettim. zaman zaman başkalarının da ziyaret ettiği bu bizim dünyamızda kendimize ait bir topluluğumuz var. Bazı arkadaşlarımızın çabaları ile oluşmuş bu topluluk süreç içerisinde oluşmuş ve bir bütün teşkil etmekte.

ve hep yazılarımızda mutlulukdan saygıdan sevgiden yani insani değerlerden basederken neyi fark ettim biliyormusunuz selam sız sabahsız hayda ya Allah deyip yazdığımı….

Yazar dururuz… İçimizden geldiğince teknolojinin bize sunduğu içinden geldiği gibi yaz ve paylaş sayfalarında…

Kimi zaman aşklarımızdan kimiz zaman kaf dağının zirvesini aramak misali peşinden koşulan mutluluktan , yüreğimize en güzel duyguları yaşattığı kadar bir o kadr da acılar içinde bırakan aşkdan yazarız bildiğmiz kadarı ile dilimiz öndüğü kadarı ile ve hatta yaşayabildiğimiz kadarı ile…..

Peki ya bir an benden vazgeçip şöyle bir gökyüzüne oğru yükselip yeryüzünde kendi ekseni çevresinde dönmeye devam eden diğer benlere baktınızmı hiç…