bildirgec.org

Leb i Nar

11 yıl önce üye olmuş, 7 yazı yazmış. 84 yorum yazmış.

Seç ve Yaşa

Leb i Nar | 12 February 2011 11:10

Her seçiminin senin için iyi bir sonuç getireceğine inan. Gelen beklemediğin bir sonuç bile olsa, her şerde bir hayır vardır mutlaka. Unutma, hayat küçük gülümsemelerden ibaret. Çok mutlu olamaz kimse, çünkü her şey zıddıyla doğar. Gülersen ağlarsın, ağlarsan güler. Bu değişmez bir bütünün parçasıdır. Kaçma! Kabul et tüm sonuçları, önemli olan bu. O zaman acılar da sevinçlerde insanı ne yıkar ne mutlu eder çok fazla. Eşitliği sağlamak senin elinde, her şey dengede kalmalı.

Mış Gibi !!

Leb i Nar | 31 August 2010 19:56

Sevgiye inanç yokmuş kanıtlarmış önemli olan.
“Şunu yaparsan seni çok severim, eğer şöyle olursan seni çok severim” demekmiş sevgide ibaret olan. Öyle çok büyük kelimelerle ifade edilemeyecek bir aşkda yokmuş hani, ne parmakla gösterilen sevdalar ne de masallara konu olacak aşklar varmış. Hepsi yalanmış. Aslında bütün bunlarda bir masalın parçasıymış, sosyete sevdalara inat yazılmış.. Kara bir büyü imiş aslında hepsi, kara kuyuya dalan çıkamazmış. Kara kuyuyuda aşk sanırmış.. Sanrılardan ibaretmiş herşey, seni düşündüğünü, seninle olmak istediğini, senden başkasını gözü görmediğini sanmakmış. Aslında birde paranoyaklıkmış. nerdesin, neden aramadın, yanındaki kim?.. gibi saçma cümlelerden ibaretmiş.. İki kişinin yaşadığı değilmiş sevda, tek kişinin iki kişiye mal etmek istediği gösteriden ibaretmiş. Cambazlar meydandan çekilince sirk boşalmış..Canı yanan kim kalmış! Kara kuyu aydınlanmış! Ayrılıklarda sevdadanmış, ee buna kim inanmış! bu masalın sonu nereye varmış, diyecek son söz mış mış da mış mış …

Yüreğimin çırpınışlarını duyabilseydin eğer korkardın can çekişlerinden!!

Leb i Nar | 20 April 2010 13:00

Zamanın bir yerinde kalmıştı unutulmuşluğum. Yüreğine hasretim çöktüğünde çalmıştın tekrardan kapımı. Hiçbir şey yaşanmamış, sanki deli bir fırtınanın iki ayrı uç noktaya savuran o kavgayı eden biz değilmişiz gibi konuşmaya başlamıştın.. Susmuştum bende seninle, eskiye dair ne varsa içimde susturmuştum.. Korkmuştuk belki ikimizde yeniden buluşmayla tekrar yaşanabilecek anlamsız bir ayrılığın yaşanmasından.. Büyük bir heyecanla “özlemişim seni deli kız” dedin.. Bir kaç defa tekrarladığın bu söze benden de bir cevap bekledin.. Sustum yine.. İçimde olan onca suskunluğun arasında bu sözlerde saklamıştı kendini.. sadece bana fısıldıyordu yüreğim özlediğini.. Özledim diyordu, özledim, senin tahmin edemeyeceğinden daha fazla, belki de senin beni özlediğinden daha fazla özledim seni.. Ama söyletmez ki içimdeki suskunluk. Korkar senden, yaşananlardan belkide yaşanacaklardan.. Kavuşmak ister ya ellerimiz, uzanmaz benimkiler çekinir ayrılıklardan.. Bu yüzden buluşmaz gözlerim gözlerinle; Bu yüzden söylemez dilim özlemleri ve bu yüzden kaçarım senden.. Bu yüzden yüreğim çığlıklarla can çekişir bedenimde ..

hüzün..

Leb i Nar | 08 March 2010 16:38

yüreğim hayli karanlık bu gece. ne tarafa baksam çıkmaz bir sokakla karşı karşıya kalıyorum. ne aklım çözebiliyor soruları nede yüreğim cevap verebiliyor bu anlamsızlığa. öyle yoğun bir duygu tüneline girdim ki çıkışı hem yakın hem uzak. bazen ışığını görüyorum gündüzün, bazen karanlık oluveriyor her yer gece gibi ve keskin bir rüzgar esiyor karanlığın içinden canımı alacak gibi ama gidiyor usulca beni bana bırakarak daha var diyor, savaşmalısın! savaşmalı mıyım! diyorum içimden. kavga ediyorum peşinden onunla, biliyorum duymuyor beni umursamıyor da. ne anlamsız diyorum gittiği tarafa bakarak ve yine kaçıyorum kendimden. düşüncelerimde ölmekten korkuyorum onların yoğunluğunda ezileceğimi hissederek. ve bir ses daha geliyor kulağıma işe yaramaz diyor alaycı bir tavırla. irkiliyorum birden, soğumuş yüreğimde bir acı beliriveriyor beni rahat bırak diyor oda. sanki bütün hücrelerim benden kaçmak istercesine ağıtlar yakıyor bana bağlı olmaktan. sanki isyan cümleleri duvardan duvara vurup gelip bana çarpıyor bırak bizi rahat bırak diyorlar .. sinirleniyorum tamam diyorum, tamam tamam!! ama nasıl? yine cevabı belli olmayan bir soruyla karşı karşıya kalıyorum.. susuyorum kendime, yalnızlığıma küsüyorum.. dışarda yağmur hüzün kokuyor ve ben benden kaçan bedenime sarılıyorum bir kez daha kayboluyorum gecenin karanlığında …

ölü bir kan damlası ölü bir yaşam!

Leb i Nar | 17 January 2010 15:02

Bir yaşam vardı içimde sana dair, seninle birlikte oluşturduğumuz. Ayrılık yoktu hiçbir zaman. Hayalleri sen kurardın ben ikimiz için inşa ederdim. Zemin sağlam omalıydı ve sen bana güvenirdin. Adımlar atardık beraber. Bazen küçük, bazen büyük. Çukurlar çıkardı önümüze atlar geçerdik ya da düşsekte sallamazdık. Çünkü kurtarırdık birbirimizi. destek olmak böyle bir şeydi heralde, birbirimizin elinden sıkıca tutmaktı… uçmayıda öğrendim seninle. bulutlara çıkardık seyrederdik altımızda akıp giden yaşamı. bazen umarsızca bakardık hayatın akışına, bazen tereddütle. korkardık elbet ama yansıtmazdık birbirimize. bakışlarımız buluştuğunda sıyrılırdık bu duygudan ve gülerdik ve mavimsi pamuktan uçağımızı sürerdik başka semalara…
şimdi bakmaya korktuğum bir hayatın enkazı var içimde. hiç yıkılmayacağını sandığımız beraber attığımız o temeller nasıl yıkıldı, tereddütle ama cesurca baktığımız o hayatın akışına nasıl kapıldık, kimler kopardı bizi, nelere yenildik..
şimdi o enkazın içinde dolanırken bazı sesler geliyor kulağıma.. seni seviyorum diyor bir ses fısıltıyla.koşuyorum , yakalamak istercesine sesi takip ediyorum ama .. sonrasında bir çığlık yükseliyor .. bu ne acı bir ses.. kendimi görüyorum.. sana çağırıyorum korkak ve anlamsız bir halde.. elimi uzatıyorum belki tutarsın diye ama ne çare, boşlukta sallanıyor bir yaprak gibi elim yanıma düşerken.. bakıyorum kendime .. bu hale nasıl geldik, nerede kaybettik bizi, neredeydik kaybolurken tutamadık elimizi.. nerede.. ve içimde bir yaşam sana dair eskisinden farklı.. bir mezar.. ve ölü bir kan damlası , ölü bir yaşam..

Nasıl bir his ?

Leb i Nar | 16 January 2010 13:28

Nedendir bilmem canım sıkılır bazen. Ölesim tutar. İçimden bir ses feryad eder ” neden yaşıyorsun, burda ne işin var” die. Anlamam nerden gelir böyle bu figan. Dalarım bir aleme. Yaşamak ve ölmek arasında gider gelirim. Kendimi öldürmek istediğimden falan değil yanlış anlaşılmasın. sadece öyle bir histir işte. Her şeyin anlamsızlaştığı bir vakittir belkide ama çözülmez ya da insanoğlunun ölümü unutmasından kaynaklanan bir hatırlayıştır. kimbilir !!
herkese oluyor mu bu durum merak ediyorum. böyle durup dururken genelde güldğü ve mutlu olduğu zamanlarda birden içinin tuhaf bir hisle dolması, garip bir korku ve heyecan sonrasında ölüm duygusu. büyük bir kaçış başlıyor ardından. Sanki karanlıkta nereye gideceğini bilmeyen korkak bir gölge gibi kaçıyor içimden birşey, arkasına bakmak istemiyor, nereden geldiği belli olmayan bu duygudan uzaklaşmak istiyor. büyük bir çabayla başka şeylere odaklanmaya çalışıyor ve sonunda yorgunbir şekilde kendini atıyor başka bir düşüncenin kollarına .. merak ediyorum sadece ben mi öyleyim !!!

Tarihi tarifsiz bir zaman!

Leb i Nar | 21 December 2009 14:12

Tarihi tarifsiz bir zaman içindeyim. Ne yaptığım belli ne yapmak istediğim. Düşüncelerim mi benden koptu ya da artık düşünecek bir ben yok mu? bu karanlık nedir , bu uçurum … hey sen! Nasıl bu hale getirdin kendini , değer mi? güzel soru aslında değer mi ? Bir bitişin ardından kendimize en sık sorduğumuz soru , değer mi …! aslında cevabı açık : değer. Değer diyorum çünkü sevdimve herşeyiyle istedim .. Acıydı ardından kalan belki ama aşk bu acısıyla tatlısıyla yaşanmalı, bittiği yerde bile gücünü korumalı, hazin bir sona rağmen anlamlı kalmalı basit kalmamalı, basit görüyorsan eğer aşkı yaşamaya asla kalkışmamalı .. İşte ” değer mi ” nin cevabı yine aşkta aranmalı .. Tarihi tarifsiz bi zamanda bütün yaşananlar verilen cevapta aranmalı ..