Nükleer Santrallerin kuruluşuyla ilgili yasa tasarısı dün TBMM’de komisyonda kabul edildi. Yakında genel kurula getirilip oylanacak.
Türkiye Cumhuriyeti’nin kanun koyuculuk geleneğine uygun olarak, yasaya muhalefet eden taraflardan birini az da olsa memnun edeceği düşünülen, paralel bir konuyla ilgili bir de geçici madde yasaya eklendi: buna göre yerli kömür kaynaklarını kullanan termik santrallere devletçe alım garantisi verilerek bunların teşvik edilmesini öngörülüyor.
Arnold Schwarzenegger, nam-ı diğer insanlığı dünya yüzünden silmeye niyetli Terminator, gerçek hayatta insanlığın kökünün kurumasına gönlünün hiç de razı olmadığını gösterdi. California valisi Arnold, sera gazı emisyonlarını Kyoto protololünde öngörülen oranlardan da fazla, yaklaşık % 25 oranında indirmeyi öngören bir yasaya imza attı. Ne diyelim, çok yaşa Terminatör çok yaşa.
…ve onlara alet kutusu olan bilcümle reklam tasarımcılarını…
Bu gezegene reklam tasarımından daha fazla zarar veren işler, en çok reklam yaptıran şirketlerin uğraştıkları işlerdir. Örneğin otomotiv sanayii. Otomobillerin hem üretiminde, hem kullanımı sırasında salgıladıkları zehirli atıklar sayesinde artık bebeklerin analarından emdiği sütte bile ağır metaller var. Bir başka reklam verenimiz, velinimetimiz, petrol şirketleri… Bunların başarılı lobi çalışmaları sayesinde savaş filan çıkıyor, bebekler ağır metallerle zehirlenmeye fırsat bulamadan ağır silahlarla sizlere ömür… Küresel ısınma ve hava kirliliği de yanında hediye. Kutluyorum kendilerini. Yine en çok reklam yaptıran sektörlerden biri, deterjan ve benzeri temizlik ürünleri üretenler… Siz televizyon karşısında iki yüz milyonuncu kere çıkmayan zor lekeler veya pırıl pırıl bulaşıklar anatemalı o şiirsel reklamı seyrederken, deterjan fabrikalarından pırıl pırıl akarsulara envai çeşit zehirli atık karışıyor. Bulaşıklar temiz pak oluyor da sularımız zor kirler misali arıtılaması imkansız bir yığın pislikle doluyor. Böylece içtiğimiz su, yediğimiz sebze meyve, çeşitli zehirlerle tatlandırılmış olarak soframıza geliyor. Fosfat olsun, kükürt, cıva olsun, hastasıyız, bağımlısıyız bunların. Hepimize afiyet olsun.
Sonunda oldu yarab. Ülkemizde de bir grafik tasarım dergisi sürekli çıkıyor artık. Hem de 3. sayısı yayınlandı. sitesi de var. (Bu site tasarımının benzerini bir yerlerde gördüm ben daha önce ama…) Velakin tasarım anlayışı bakımından özensiz ve tektip buldum dergiyi. Yaratıcılık yok. 30 yıl öncenin graphis dergilerini andırıyor. Swiss Style’a çok yer verilmiş. 1950lerden bu yana gridli, helveticalı, “less is more”lu bu anlayış, gençliğimizi yedi bitirdi. Dergiyi çıkaranlar arasında akademisyen kökenli yazarların olması helvetica aşkının nedenini açıklıyor. Özellikle Hacettepe’den “less is more” anlayışının dışında, bir 60lı yılların hippie, popart akımlarını yansıtan tarzları, postmodern tarzı ya da Kalle Lasn‘ın design anarchy tarzını inceleyen yazılar çıkacak değil ya. ya da belki sonraki sayılarda çıkar mı? 😉 ama derginin tasarımını gözden geçirmeleri şart.
Bir bu adresteki kapaklara bakın bir de grafik tasarım dergisininkine. Şaşı bakın şaşırın.
