bildirgec.org

Evet, Zincirlikuyu Mezarlığı’nın önünden geçiyordum yine. O yazı hep ordadır. Her defasında orda olduğunu bilirim. Ve her defasında ordan geçerken bir ses bana dön o yazıya bak der, bilinçli olarak bakarım. Gerçeği görmem gerektiğini bir şey hep bana dikte eder. Hiç düşünmek ya da hatırlamak istemesem de hafta en az 1-2 kez bu gerçeği idrak ederim ben. Ha korkmam ölümden, 5 dakika sonra da gelebilir bana, 50 yıl sonra da. Bilmiyorum ki.. Belki de bağımsız yaşamın getirdiği rehavet içindeyim. Mesela evli ve çocuklu olsam, hatta bırakın evliliği nişanlı falan olsam belki şu an hayata bağlı olduğumdan daha da bir bağlı olacağım, ölüm bana geç yaklaşsın diye dua ediyor olacağım. Böyle olma ihtimali var. Ama şuan haybeden bir hayat yaşıyorum. Yaşam bana ne getirirse onu yaşıyorum. Birikim yapmıyorum, canımın istediğini alıp giyiyor,yiyorum, tüketiyorum herşeyi.. Çünkü ölüm hepimize eşit uzaklıkta (ihtimaller icabı).
Her canlı ölümü tadacaktır evet, 25 yıl görmek te güzel,şükretmek gerek her dakikaya, ama umutta etmek gerek uzun yaşam için, çünkü daha yaşanacak çok şey var.

Bir oyuncak, bir çikolata, bir bardak kahve, bir mektup, mektup içinde yine çikolatalar.. Yarım saat içinde birine tüm bunları verebilirsiniz. Dolmuşa atlayıp, son bir kez bile ona dönüp bakmadan, çekip gidebilirsiniz onun ruhsuz hareketleri sonucu. Eve gidince alacağınız sıcacık duş vardır aklınızda, hani onun istese de alamayacağı..Bir çay demlemeyi düşünürsünüz,yanında çekirdek çitletmek..Psikopat parçalardan birini açıp, aynı zamanda aynı ruhsuz oranda televizyona bakmak, hani onun evinde şuan elektrikler kesik olduğu için istese de yapamayacağı… Onun yapamayacağı ama sizin yapabileceğiniz her pis durumu kurarsınız kafanızda. Yarın iş olmasına rağmen gerekirse sabaha kadar bilgisayarda vakit geçirmek gibi. Ya da yorganın altında ısınmaya ihtiyaç duymadan sobanın dibinde kedi gibi kıvrılmak ve uyuyakalmak.İlk defa sadistçe davranmak istersiniz çok sevdiğiniz adama, ve ne yazık ki bunlar sadece düşüncede kalır çünkü adam belki de bunlarsız bile mutludur. Sizin ona verdiğiniz mektubu açmış, tenezzül edip okumuş, bir kenara atmış, çikolataları mideye indiriyor olabilir. Ve siz saçma sapan hayallerinizle ‘sadistim ben’ çığlıklarını boşuna atıyorsunuzdur belkide yatağına yatmış, çoktan uykuya dalmış ve sizin umursadıklarınızdan habersiz erkeğinize karşı..

Bazen düşünüyorum bu kadar çaba neden diye.Yani boş yere gibi geliyor çoğu zaman herşey.Ne mi?
Boyum kısa.Çoğu erkek uzun boylu bayanları beğeniyor.Ya da en azından çok dikkat çekiyorlar diyelim.Ortalama bir boya sahip olmak için topuklu giyiyorum.Sevdiği biri olan kadın tüm bu çabaları erkeği tarafından beğenilmek için yapar.Çünkü erkek böyle kadınlara bakıyordur.Bakmak fazla bir kelime ise gözü kayıyordur diyelim.Ben de onun istediği gibi olursam onlara değil bana bakar diye düşündüm.Bu sefer ne oldu?Bu pantolon çok dar,bu ayakkabılar seni havalı göstermiş laflarını duydum.’E sen başkalarına bakma bana bak diye giydim’ ben bunları diyecek fırsatı bile bulamadım.Sonra da şunu düşündüm a benim aptal kafam,giydin ettin sanki sen yokken yine bakmayacak mı? Bakacak..Erkek ya!! Yani tüm çaba,harcanan paralar falan boşuna.. Öte yandan ee madem bakacak o zaman giyinme,etme,süslenme diyorum.E bu seferde bakımsız, paspal olduğun için başkalarına bakacak.Yani her durumda bahanesi var.İlk durum engelleyemediği erkeklik içgüdüsü,ikinci durum benim kadınım bakımsız bahanesi..
Ne yapacağımı şaşırdım.Haksızsam haksızsın deyin.

Yanılıyorsun çocuk!Hiçkimse seni benim kadar sevemez, hiç kimse sana bu kadar değer de vermiyor!Hiç bir arkadaşın senin en kötü(!) olayında yanında benim kadar olmadı,bulunmadı.Ve sen bunu anlamamakta inat ediyorsun.Arkadaşlarının dediklerini fazla önemsiyor, erkeklik egolarına yenik düşüyor,beni kırıyor,onlara değer üzerine değer katıyorsun.Yanlış yapıyorsun.Benden başka kimsenin senin için uykusuz kalmayacağını anlamıyorsun.Senin etrafında pervane olan bir ben varım ve sen bunu görmek istemiyorsun çünkü görürsen benim davrandığım gibi davranma zorunluluğu içinde hissedeceksin kendini ve bu seni gerecek,boğacak.

Bugün otobüste zihinsel özürlü bir çocuk gördüm.17-18 yaşlarında,annesi de vardı yanında.Hayatın ona neleri vermediğinden habersiz etrafa gülümsüyordu.Annesinin gözlerinin içine öyle güzel bakıyordu ki, ben hayatım boyunca anneme bu kadar anlamlı ve uzun uzun bakmadığı farkettim.Ben anneme hiç böylesine sevgi dolu bakmamıştım.O an utandım kendimden.Her vücut ve beyin fonksiyonu çalışan bizler çoğu zaman bence sevgimizi göstermekten kaçınıyoruz ama menfaatimize yarıyacak birşey olduğunda ailelerimizin dibinde bitiveriyoruz.O çocuk ise karşılıksız ve çıkarsızdı annesine karşı.Biz de belki kötü evlatlar değiliz ama o hiç kötü bir evlat değildi..
Ben bugün utandım kendimden:(

YAPTIKLARIM
2-Üniversiteyi başka bir şehirde okuyup iş yaşamına da bambaşka bir şehirde devam ettim,kız başıma ayakta kalabileceğimi gösterdim.
4-Kendime lap top aldım,sonra bi tane daha aldım..
6-Kurumsal ve büyük firmaların neredeyse hepsinde çalıştım.
8-Uzun ilişkiler yaşayabilmeyi becerdim.(Bkz.5 sene)(Bkz.1,5 sene,hala devam ediyor)
10-Sapsarı saçlarımı simsiyaha boyattım.
12-Her başarılı erkeğin arkasında bir gizli kahraman varya,onlardan biri oldum.
14-Sözlendim
YAPMAK İSTEDİKLERİM
1-Clementine ve Malmoth’u tekrar izlemek ve tekrar korkmak istiyorum.
3-Paraşütle atlamak istiyorum.
5-Bir yunusla yüzmek istiyorum.
7-O ağır tüpü sırtıma takıp dalmak istiyorum.
9-Saçımı turuncuya boyatmak istiyorum
11-Scooter almak istiyorum bunun için ehliyet almak istiyorum.
13-Her istediğim yere uçakla gidebilecek refah düzeyine ulaşmak istiyorum.
15-Evlenmek istiyorum

öldüm ben
yokum aslında
siz şuan da ruhumun seslenişine sahipsiniz
ben de özgürlüğüne.
Birine ihtiyacım var
mümkünse bana aşık olsun
çünkü evini ziyaret edeceğim
ve bana kızmasın
geldim diye
huyum bu benim
vazgeçememek
onu 1-2 milyon kez görür giderim en fazla
çünkü doyamadım daha
rahatsızlık vermeye..

32 saatlik uykusuzluğun acısını çıkarıyor şuanda o.Bebekler gibi uyuyor.Bir tıkırtı,bir ses onu uyandırır mı diye çok korkuyorum.O yorgun çünkü bazen geceleri bazen gündüzleri çalışıyor.Zaman onunla belki de dalga geçiyor.Hayat 12 yıldır çalışan bu adamı sınıyor.Gücünü,dayanma kapasitesini sınıyor. Acaba daha ne kadar düzensiz bir hayatla boğuşacak, acaba ne zaman evlenmeye karar verecek,önüne sıcak bir çorba koyan annesi değil karısı olacak?Aslında cevapları sadece kendinde saklı bu adam bunları paylaşmayı hiç istemiyor,hep kaçıyor,konuyu geçiştiriyor,istemez görünüyor..Ama o da kendine,sadece kendine ait, bir evi olsun istiyor.Kadın kadar rahat ve açık sözlülükle ifade edemiyor bunu, evlenme teklifi yapacağı güne dek.İşte ben o uyurken bunları düşünüyorum.Uyurken bile onu çözmeye çalışıyor, hep iyi tarafından bakıyorum onun karakterine.Kötü düşünmek bana göre değil.Kimse kusura bakmasın.O uyur,ben düşünürüm.Ben geleceği kurgular,paylaşmadan mutluluğuyla yaşarım.O uyur,beynini ve vücudunu dinlendirir ben ise yordukça yorarım. Yıpranma payımı arttırırım çünkü hüznü severim ben,o sevmez.Ben sebep yokken hüzün yaratırım,şarabımı kadehe koyarım,ışığı kapatırım,bir mum yakarım, o yapmaz.O erkek,aslında o fazla erkek.Böyle görünmeyi bile sevmez,yaşamaya kalksa acaba neler olur.O öyle tutupta resimlerime falan bakmaz ben yokken,görüşeceğimiz gün elbet gelir,görürüm der,o fazla erkek. Ben ise şarabın en iyi resimlerle gideceğine inanırım,baktıkça bakarım,dokunurum resimlere.
İşte o uyurken ben genelde böyle şeyler yaparım.Başka bir evde uyuyan bu insan acaba her gece yanımda uyusa ne yaparım diye düşünmekten alıkoyamam kendimi.Acaba tüm gece onu mu seyrederim yoksa ele geçirmişliğin zevkiyle bir süre sonra onu umursamaz mıyım?
Böyle bir saplantılı aşk yazarının siz bile ilk şıkkı yaşayacağını anlamışsınızdır..Ben hüznü seviyorum.O uyurken ben mutlu olsam bile hüzün yaratır ve yaşarım.
Sen uyu bebeğim,ben kurgularım…

Yine görüştük.Hayır,ayrılmamıştık.Hiç ayrılmadık.Bu lafı çok ettik ama gerçekleştirmedik.Biz sadece tekrar görüştük.Görüştüğümüzde yine bana bir şeyler oldu.Aslında hep olan şey oldu.Kalbim kulağımın dibinde attı.Saydım:1,2,3..Onu görür görmez heyecanlandım,vücudumdan heryere bir enerji saçılmaya başladı.Gözlerim parlıyordu biliyorum,söylemesine gerek yoktu.Kendi dilimi güzel konuşamaz oldum,bazen kekeledim.Gözlerine daldım, gözlerine her bakışımda ağladım.Ona olan sevgim beni hep ağlattı.Zannetmeyin mutsuzluktan.Bir insanın yüzünün gözünün güzelliğine bakmaktan ağladığınız oldu mu hiç?Ben sık yaşarım bunu.Sarıldım ona,dokundum.O bana uzak durdu.Sıcaklığını ezberlediğin adamın hissedilen uzaklığıydı bu.Olsun,beni ne vazgeçirebilirdi ki aşkımdan?Ben onu kendi istediğim gibi seviyordum,yanındaydım ya yeterdi.Ellerini tuttum,parmaklarını,tırnaklarına kadar hissettim avuçlarımda.Zarif,güzel elleri vardı.Hep zariftir o.Kayboldum teninde.Yarın yaşayacağı heyecanın mutluluğunu ondan çok yaşadım o bana ruhsuzca herşeyi anlatırken.Yemek yedik.Onunla yemek yemeyi hep sevmişimdir.Sonra beni durağa bıraktı.Az konuştuk.Uzun vedaları sevmez o,ben severim.Ayrıldıktan sonra düşündüm var mı diye,acaba dünyada bir tane daha benim gibi biri var mı diye?1 haftadır birlikte değiliz.1,5 yıl oldu ve ben cicim günlerinden,aylarından daha da aşığım sevdiğim adama.Bu nasıl olabilirdi?Ulu biri değil,ünlü biri değil,tarihe adını yazdırmış biri değil.Ve ben diğer yarımı bulmuş olup kaybetme ihtimalinin korkularını yaşıyorum artık,biliyorum.Belki de evlilik korkuları yaşıyorum içten içe ve itiraf edemiyorum kendime.Bu güzel insanın beni istememe ihtimalini ağzından duymak koymuyor bana,bunun gerçekçiliği korkutuyor beni.Kadın çocuğunun babasını seçer özünde.Bu yüzden bir adama yaklaşır,bu yüzden kadın seçicidir,erkek değildir.Bunları bende bir yerlerden okuyup öğrenmiştim ama bunu hissetmek çok daha başka.
Bana bir zamanlar hayranlık duyan adamın o hayranlığı tekrar duyması için şuan sahip olduğum herşeyi verirdim.Yapabileceğim ise artık sevgimi dozajında yaşamak,onsuz geceleri şarap rengi geceler ilan edip,yüzümdeki gülümsemeyle hissettiğim herşeyi kaleme dökmek.
Sıcaklığını ezberlediğim adam bana bu ezberi unutturamaz.Ayrılsakta unutacakmıyım?Hayır, o yüzden sana sesleniyorum!Sıcaklığını ezbere bildiğim adam, kaçma benden nolur.Şarapları birlikte devirelim…

Biz kadınlar nelere kızıyor,neleri eleştiriyor ama neler yapıyoruz?Şöyle bir inceleyelim isterseniz:
Biz çok fazla bakımlı,hijyenikmiş gibi davranırız,makyajımız yüzümüzden eksik olmaz ama aslında tuvaletlerde oralara buralara pedlerini atan,tuvaletten ellerini yıkamadan çıkan çok fazla kadın vardır aramızda. Biz hayatın akışında enerjik ve canlı görünürüz ama metroya bindiği anda 2 durak sonra inecek bile olsak bir koltuğa oturmaya çalışan, ya da otobüste oturmak için milletin gözünün içine bakan kadın çoktur aramızda. Orda burada entellektüel görünmek adına ‘ben hiç seyretmem’ dediğimiz Televoleleri en çok biz izleriz. Erkeklerin bize açık sözlü olmasını isteriz ama onlara yarım ağız ya da imalı konuşan hep bizlerizdir. Televizyondaki ünlü kadın sanatçılara, ya da sokaktaki herhangi güzel bir kadına her zaman takacak bir kulp buluruz ama aslında mutlaka biryerlerini kıskanıyoruzdur(ya yüzünü,ya boyunu,ya ününü.. vs..) Evlenmeyi düşünmüyorum ya da istemiyorum deriz bazılarımız ama bu külliyen yalandır. Bunu istemiyorsa ,istemediğini dürüstçe belirten tek tür vardır doğada, o da erkek! Çok kiloluyum diye etrafa haykırışlar fırlatırız ama o pastaları börekleri mideye indirirken çok güzeldir değil mi hayat? Tek gecelik ya da haftalık ilişki yaşarken bunu bazılarımız gururla paylaşır arkadaşlarıyla, ama bu bazılarının bazıları evlerinde yalnız başına kaldıklarında çok gözyaşı dökerler’ben ne yaptım,kendimden iğreniyorum’diye..
Ben birileri beni öldürmeden bu listeyi bitireyim en iyisi…