bildirgec.org

http://www.cumhuriyetcocuklari.net

http://www.interscalar.com/

Kızım balkonu yıkamak için suyu fazla akıtınca oğlum bu duruma duyarsız kalamadığından ona şöyle bağırıyor;

“Dünyanın bütün sularını sen bitirdin!”

Kızım da savunmaya geçiyor;

“hiçte bile idareli yıkadım”

Bu konuşmalar karşısında gülümsüyorum ve onların daha bu yaşta bu kadar duyarlı olmalarını görmekten de gurur duydum. İkisini de yanıma aldım öptüm bu davranışlarının onlara neler kazandıracağını anlattım. Bizleri bekleyen daha büyük sorunların olduğunu onların anlayabileceği düzeyde ifade ettim.
Okullarda verilen eğitimin günlük yaşama etkilerinin yansıması daha bilinçli bir geleceğimiz olduğunun göstergesidir.
Okullarımızın ise öyle büyük sorunları vardır ki…

http://annenotlari.com/index.php?sayfa=yazi&kateid=105&makaleid=6765

Kitap okumak için yalnız kalmak gerektiğinde bu anların olamaması, hayatın hızlı temposu ve işlerin yetişmesi gibi sorunlarla boğuşmak zorunda kalırız.
Bazen kalabalık bir ortamda elinde kitabı dış dünya ile bağlantısını kesmiş ve kitabına kendini gömmüş insanları görünce gıpta ile izliyorum.
Ben çok istesem bile gürültülü ortamlarda kitap okuyamam, okumaya çalışsam bile okuduğumu anlamadığımdan sayfa aralığımın yerini değiştirmem o bölümü sonra yeniden okurum.
Okuduğum kitapların üzerine asla kalem sürmem ancak kitap bittiğinde bir kağıda kitabın bende bıraktığı etkileri yazarım ve kitabın baş sayfasının arasına koyarım, kirletmeye kıyamam.
İnsanların farklı yapısından dolayı kendimi bu konuda şanssız görürüm çünkü sessizliğim az kalabalığım çoktur.
Olumsuz nedenler çok olsa bile ben okumalıyım…

Şimdiden uyarmak lazım, yazı biraz ürkütücü. Korku filmlerinde işlenen “vahşi doğanın kucağında bilinmeyen varlıklarla mücadele eden gençler” temasının gerçek yaşamdaki bir örneğine tanık olacağız. Bir grup kayakçı, Ural Dağları‘nda geziye çıkarlar ancak esrarengiz bir dizi olay onları deliliğin sınırlarına ve ölüme sürükler. Gerilim filmi konusu gibi duruyor değil mi? Ama bir zamanlar Rusya’yı çalkalayan ve sonradan unutulan bu olay gerçek.

Igor Dyatlov, Zinaida Kolmogorova, Lyudmila Dubinina, Alexander Kolevatov, Rustem Slobodin, Georgyi Krivonischenko, Yuri Doroshenko, Nicolas Thibeaux-Brignollel, Alexander Zolotarev. Yolculuktan önce.

27 Ocak 1959 günü Sovyet Rusya’da dokuz genç kayakçı Ural Dağları’nın uçsuz bucaksız eteklerinde 2 haftalık bir tırmanış ve kayak gezisi için yola çıktılar. Aslında 10 kişiydiler ancak bir tanesi sağlık problemleri yüzünden son anda geride kalınca yola 2 kadın 7 erkek çıktılar.

Geçenlerde otobüsle yolculuk ederken yaşadığım bir olay beni öyle etkiledi ki. Kaç gündür aklımdan çıkmıyor ve hatırladıkça da bayanlar için üzülüyorum.
Otobüste oturan hanım mı hanım kibar mı kibar bir genç kız vardı. Gözleri camdan dışarı bakıyordu ama düşüncesi daha da uzağı görüyor gibi dalgındı. Ne sıkıntısı var acaba diye düşünürken bir an onu süzdüğümü fark edip hemen kendimi toparladım. Kaçamak bakışlarla bakıyordum o hep uzağa dalmış otobüsün içindeki gürültülerle bile ilgilenmiyordu. Sıkıntısı var gibiydi bende o yüzden bakıyordum çünkü onun bu sıkıntılı halini hissetmiş ve üzülmüştüm.
İneceği durağa geldiğinde oturduğu tekli koltuktan kalktı. Çantasını omzuna taktı, ayağa kalkıp az önce oturduğu koltuğa baktı.
Birden ağlamaya başladı. Çantasından peçete arayıp çıkardı utanarak silmeye çalışıyordu. Peçetesini de gözyaşları ıslatıyordu. Koltuk kan içindeydi, kızın arka tarafı gibi…
Beklemediği bir anda “adet” görmüş olmanın tüm ezikliği ile ineceği durağı kaçırdı, koltuğu temizledi. Otobüsteki iki bayan ona peçete verip teselli etmeye çalıştı. Yaşlı bayanın şu sözleri aklıma takıldı;

http://www.zaman.com.tr/haber.do?haberno=723915&title=sonunda-bu-da-oldu-serter-ataturkun-ruhunu-cagirmis

http://www.milliyet.com.tr/Dunya/SonDakika.aspx?aType=SonDakika&Kategori=dunya&ArticleID=976485&Date=09.08.2008&b=Rus%20u%E7aklar%FD%20bombal%FDyor,%20halk%20panik%20i%E7inde%20ka%E7%FDyor&ver=78

http://annenotlari.com/index.php?sayfa=yazi&kateid=105&makaleid=2216