bildirgec.org

http://zaman.com.tr/multimedya.do?tur=karikatur

http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=RadikalYazarYazisi&ArticleID=916309&Yazar=PERİHAN%20MAĞDEN&Date=10.01.2009&CategoryID=96

Resim:”Kence” “eartline”

Uyanıyorum bu şehre.
Gün…
Daha kara…
Gözlerinden bile kara.
Yağmur kokusu var havada….
Her sabah ki gibi yine,
ve yine,
Kimse yok buralarda….

Yağmur yağıyor,
İnceden inceye.
Garip bir çekingenlikle.
Not düşmeden akıl defterime,
Üstü açık bir sır fısıldıyorum şehre….
“Günaydın” diye…

Demin koptum geceden,
Döküldüm mermer yalnızlıktan.
Uzandım günün kantaşına,
Söz değildi bildiğim “Günaydın“.
kesilen yerlerim de inattı…
Sadece,
Sensiz şehire,
AL’ına mavi bir rüyaydı….

http://www.haberturk.com/yazioku.asp?id=9315

http://haberturk.com/haber.asp?id=120454&cat=160&dt=2009/01/10

Büyüklerimiz her iş bitti leğen örtüsü kaldı demişler ve ben o sözü çok severim hayatımızda pek fazla gereksiz şey yok mu? El emeği göz nuru diye yıllarca emek verilen sonra kullanılmayan,begenilmeyen, sandıklarda,dolaplarda çürümeye bırakılan pek çok şey yok mu? Atsan atılmaz satsan satılmaz kıyılıpta kullanılmamış bir işe yaramayan veya yaradıgı dönem geçmiş bir sürü şey..

Kayınvalidemin sandıgı adlı yazımda bunlara benzer şeyleri yazmıştım, ancak iş sandıkla bitmiyor. Ben 4 yıl evvel oğluma hamileyken kayınvalidemin yanına taşındım kendisi yalnız diye şimdi o kızının yanına yerleşti ben eşimle yaşıyorum ancak ilk geldigimde büyüklerin zamanında çok yokluk gördüklerinden mi? yoksa cimriliklerinden mi bu kadar tıktıkıcı olduklarına uzun süre anlam veremedim. 2 yıl önce evdeki tüm eşyaları yenileriyle değiştirene kadar sürekli bir şeyleri atmakla geçirdim. Annemiz ruhsat verdi kızım bana bakma ben kıyamıyorum sen diledigini at hiçbiri işe yaramıyor dedigi halde elimi bir şeye atsam aa o ayakkabılar 30 senelik hiç giymedim kıyamıyorum saklıyorum veya bu pardesünün modası geçmiş ama yine de dursun diye yıllardır el bile sürmedigi şeyleri hem at diyip hem attırmıyordu. Sonra görümcem sen o yokken buldugunu at dedi. 2 yıl boyunca kıyıdan köşeden bulup attığım giyilmeyen kazakların, eski çarşafların, kaçık çorapların, çürümüş yünlerin haddi hesabı yok küçücük eve bu kadar şey nasıl sıgmış bilemiyorum oysa annemiz çok titiz kadındır kıyamadıgı sakladıgı şeylerde nizamlı şekilde dizilidir orda burda.

Bu aralar hayatım gayet hareketli bunun sebebi ise hayvanlar. Zaten apartmanımızın arsız kedisi tontişe, evimdeki birsürü balığa ek olan biri dev ikisi minik su tospağalarına anca anca alışırken birde minik fare pitpit girdi hayatıma. Evet pitpit hayatımda dolaylı da olsa..

Pitpit komşumun evine dadanan minik fındık faresi, ama nedense bende komşum kadar etkileniyorum bu küçük hergeleden. Bunun nedeni yan apartmanda olan fare girmiş evde oturan canım arkadaşımın fareden ödünün kopmuş oldugu için bir haftadır eşiyle birlikte evden çıkıp o gelene kadar artık postu nereye sererse orda kalmasıdır. Tabi bu post sürekli bana serili ben bundan memnun olsamda pitpit memnun mu bilmiyorum, zavallının canı sıkılmıyor mu acaba? Oturup iki laf etmek istemez mi? Nitekim arkadaşım evdeyken mutfakta cirit atan pitpit o yokken derin bir hüzne boguluyor olacak ki kadının kurdugu tuzaklara, yemlere, yapışkanlara hiç yakalanmıyor demek ki içinden evi turlamak gelmiyor düşünün sucuk bile yememiş gariban.

http://stargazete.com/gazete/yazar/ahmet-kekec/bu-savci-cok-olmaya-basladi-161271.htm

http://zaman.com.tr/yazar.do?yazino=801657

http://milliondollarhit.wordpress.com/