BENCİL YÜREK
Çok uzaklardan geldim sana… Uzak yollar mı çekti, uzak gurbetlerin tutsaklığı mıydı beni sende yok_laştıran, bilmiyorum ama geldim sana… Kapıyı açacak mısın?.. Anlatmak için, konuşmak için geldim, kendimi sende görebilmek için… Dinleyecek misin ?…
Yokuşlar çekti beni, uzak göklerdeki gruplar, kızıllıklar, mavi bulutlar, yakışıklı uzak deniz sandalları, güzel sarı güller… Çıktıkça ulaşılmayan dağlar, göremediğim kardelenler kesti yolumu, kimseye gösteremedim yürüdüğümü… Kalabalık bir yürüyüştü sanmıştım, bir baktım ben varım, kendimden başka yok sığındığım, dostum, arkadaşım… Kimseler görmeden geldim sana, kimse bilmesin diye yazımı, kimseye okumadım kitaplarımı… Sana geldim, dönüşü yüksek kılmak için, kendimi sende yüceltmek için, anlatmak için… Sen, bilir misin yolun sonunu göremeden yürümeyi?.. Tırmanmak için harcanmayı, yükseldiğini sanırken düşmeyi?.. Her çıkış bir iniştir, bilir misin?… Hiç yokuş çıktın mı ki sen?.. Ben konuştukça , susacak mısın?…
Bir bardak çay isterim, bir de konuşmadan dinleyen bir göz ver yanında, bir omuz, anlatırken yaslanıp, yorulduğumda başımı koyacağım, belki saklanacağım… Ne vardı sanki bu kadar uzakları sevda bilecek, ne anlamı vardı dönüşü yine sana olacak gidişlerin?… Her gidiş kendinden bir yaprak koparışmış o zamanlar bilmiyordum… Hiç sayfa kalmadı şimdi, sayfasız geldim sana, yetinecek misin?..
Hani bir gün bir resim ödevimiz vardı, ben yapmamıştım… Sen yaptığın iki resimden birini bana vermiştin öğretmen kızmasın diye… O resimden ödül aldım ben, senin resmindi, bir boya seti, ne güzeldi, al bu senin hakkın, senin resmindi, demedim, aldım boyaları, hatırlar mısın?.. Çocukça bir bencillikti biliyorum… Şimdi o boya setlerinden bir milyon tane istesen verebilirim sana… Ne diye o zaman vermedim ki, çok pişmanım…. Hala bana kırgın mısın?… Yenisini alsam sana, hatta en güzel renklilerini, unutur musun?…Sen unutsan ben, unutur muyum?… Yıllar unutmayı aldı benden, affetmeyi de yollarda kaybettim, sende hala duruyor mu masum bakışım?…Özledim, biraz da bana verir misin?…
Seni de özledim, şiirde yaşayan sesini, siirimsi bakışını… Tek sende gördüm onu, yalnız sendeymiş sevgi… Düşümde gördüm seni… Yine yoldaydım, yürüyordum, zaten hiç bitmeyecek ki benim yürüyüşüm, senden sonra da yürüyeceğim, kimseler görmese de, sen bileceksin yollardaki yalnızlığımı… Beni çağırıyordun, işte geldim sana, hep böyle değil, bazen, arada bir çağırsan, gel desen, gelirim yine, yine sende bulurum gözlerimi… Senin gözlerindeki ben durgun su, aynada parlayan ışık, bir gülümser yürek , artık bende olmayan…. Çağıracak mısın?
Çok uzak yoldan geldim, senin bilmediğin… Yürümediğin kadar çok yol yürüdüm ben, sende hiç yokken, varlığını unutmuşken, çok zordu, çok uzak yollardı, çok sensiz… Eskiden de böyle günlerde gelirdim sana, kendimi bulmaya, sende dinlenmeye… O zaman da böyle yazardım, cümlelere akardı gözyaşlarım… Sanma ki hiç gülmedim, çalıntı gülmelerim de oldu sensiz, o günlerde seni unuturum bilirsin, hep kötü günlerimde varsın sen… İyi günler sahte dostlar, sahte gülücükler için… Kötü gün dostum, arkadaşım, geçmişim, geleceğim, hep döndüğüm gidişim, her zaman beni böyle, olduğum gibi, bende kabul edecek misin?…
Bir sırra, çözülmez bir bilmeceye döndü yine dert yakınışım, yakarışım, kendimi sana susmuşluğum… Anlarsın, hoş görürsün beni, geldim ya bir dağ gibi devrildim ya kapına. Yorgunluğumu anlarsın, yıkılmışlığımı, yıkmışlığımı, dinginliğim sendedir, dinlenmelerim bilirim… Sıcak çayını içtim ya, çok şey anlattım, çok şeylerde konuşmadım… Sen boş ver beni bilirsin, hep bu kış günlerinde hapsolmuşum… Bakma sen bana.Baharda yine açar çiçeklerim, güneşe döner yüzümü seni yine unuturum… Belki bir dahaki kış yanına gelirken yüksek dağların renginden boyalar getiririm sana, kendimi unutur, seni dinlerim belki… Kimbilir senin yürüdüğün yokuşsuz yollarda neler vardır? Hiç anlatmadın, dinlemedim ki, dinlemeyi denemedim ki.Sen de bir kere de benim gözlerim anlatsın, beni, demedin ki….Bir dahaki sefere yine bana kapını açar mısın?… Güzel günler gelirse görüşemeyiz belki, sana gelmem, unuturum, bilirsin, ben kötü gün dostu seçtim seni… Gerçek dostlar dinleyendir, affetmesini bilendir, ben unuttum affetmeyi, seni dinlemeyi… Sen beni, AFFEDER MİSİN?….ferkul17ocak2008_02.00
