bildirgec.org

www.bozzetto.com/flash/life.htm

http://bilimfelsefedin.blogspot.com/2008/04/ali-nesin-rportaj.html

Adem ile Havva nasıl dünyaya indiler, bir de buradan izleyin, görselliğiyle, kurgusuyla harika bir animasyon. Paylaşmadan duramadım. E-posta vasıtası ile bana ulaştıran arkadaşıma teşekkür ediyorum…

Bir çalı dbinde dünyaya geldiysen eğer…
Dağ yoncalarının kokusu dolduysa ilk nefesinle
ciğerlerine…Deve dikenleri arasında emeklediysen…
Ağaç dalından at bindiysen çayırlarda…Ormanı,kuşları, domuzu, ayıyı tanıdıysan. Tavşanı gördüysen ymuşacık.Kuyruk
savuran tilkiyi tanıdıysan.Binbir çeşit çiçeği,böceği ,
karıncayıizlediysen.Ağustos böceğini dinlediysen.
Geceleri ateş böcekleri ışltısında dans ettiysen.
Yarasa gördüysen karanlık mağaralarda.Kartalı
gördüysen yalçın kayalıklardaki yuvasında.Keklik
gördüysen kınalı, kargaları da sevebildiysen.
Kopamadıysan dağlardan, gecesi çekiyorsa seni
aya, yıldızlara.Gündüzleri koyu gölgesinde ıhlamurun, düşlere yolculuk ettiysen.Düşlerin
alabildiğine geniş, alabildiğine uçsuz bucaksızsa.
Düşüncelerine kimseyi sokmuyorsan, karışamıyorlarsa sana.Düşünme yasalarını kendin yaptınsa eğer… Pirinç ayıklar gibi ayıkladıysan
bir, bir…

şimdiye kadar gördüğüm en uçarı oyunu sizlere takdim etmek istiyorum.

karakterleri, seçilebilir mekanları, karakterlere özgü farklı hareketleri ve müziği ile sıradışı bir oyun olmuş. seçilebilen karakterler ise şunlar:
hz. İsa
hz. Musa
Nuh peygamber
şeytan
meryem ana
ve havva.
bir de gizemli bir karakter var ki o da eğer bütün rakipleri elerseniz karşınıza çıkıyor.

sanırım son rakip ise “tanrı” oluyor. This is Pop tarafından sipariş üzerine yapılmış olan kutsal kitap savaşları adlı bu oyun şöyle bir notla başlıyor:

inanmak eylemi bilginin olmadığı yerde olur.bu cümlem yanlış anlaşılmasın.örneğin, bir odadayız tavanda bir ampül olduğunu görüyoruz, ‘tavanda ampül olduğunu biliyorum’ deriz. tavanda gördüğümüz bir ampül yok ama ortalık aydınlık, bu kez ‘tavanda ampül olduğuna inanıyorum’
deriz..’tavanda ampül değil, başka bir şey olduğuna
inanıyorum’ diyenler de olabilir..’tavanda ne olduğu beni hiç ilgilendirmiyor’ diyenler de.

bu yüzden insanlar yüz yıllar boyunca bilmedikleri öğelere ‘tanrı’ diye inandılar, ta ki güneşin güneş, ayın ay, yıldızın yıldız olduğu bilgisine erişene
denk..durmadan tanrılarını bilime kaptıran
insanoğlu en sonunda bilimin erişemeyeceği uzaklıkta bir tanrı yarattı..olmayan, görünemeyen, dokunulamayan, yalnızca hissedilen bir
tanrı.

The nines

Çoğu kişinin adını duymadığı filmler vardır hani 3-4 yıl sonra televizyonda izleyip ne zaman sinemadaydı bu ben nasıl izlemedim diye akıldan geçen. The Nines da muhtemelen bu filmlerden biri olacaktır.
John August‘un yazıp yönettiği filmde Ryan Reynolds da ana karakter olarak üstlendiği rolü başarıyla takdim etmiş. John August bir önceki yönetmenlik denemesi olan God‘dan sonra aradan geçen yıllar da neyi nasıl yapacağını çok iyi öğrenmiş ve bizlere izlemesi keyifli, aynı zamanda izleyeni düşünceye iten The Nines‘la karşımıza çıkmış.

osho

O S H O
Hiç doğmadı, hiç ölmedi.
Sadece dünya denen bu gezegeni,
1931-1990 yılları arasında ziyaret etti.

Mezar taşında sadece bu 2 cümle yazıyor. 59 yıllık bir misafirimizdi. Tanıma fırsatı bulamadı birçoğumuz. tanıyanlar çok sevdi. ama bi hayranlık değildi bu. saf sevgiydi. özlemdi. yenilikti. mutluluktu. sevenlerin bazıları yanlış anladı oshoyu. din kurdular adına. tarikatlar açıp kurallar belirlediler. aslında en büyük öğretisi hiçbir kurala bağlı kalmamaktı. hayatı hepimizden çok farklı yaşadı. emin olduklarımızı yıktı. sayesinde farkında olmadan yaşayabileceğimiz tüm tatlı mahkumiyetlerimizi elimizden aldı. kimileri ona mistik provakatör diyordu.kimileri basitçe felsefeci.. üniversitede profesörlük de yaptı sokaklarda serseri hayatı da yaşadı. ve hepsini sadece kendi istediği için yaptı. kimse onu bişey yapması için zorlayamazdı. bu yüzden yaptığı her şeyde haklıydı. kimse onunla tartışmaya girmek istemezdi. kaybedeceklerinden eminlerdi. cesurdu. çocukken bile cesurdu. babası uzun saçı için ona kızdığında gözünü kırpmadan saçlarını kazıttı ki hindistanda bir çocuğun saçını kazıtması babasını kaybettiği anlamına gelirdi. sürekli ağaçlara tırmanıp düşerdi. annesi yırtıklarını yamalamak stediğinde reddetti. bu fakir bir görüntü oluşturacaktı ama eğer yırtıklarla giymeye devam ederse herkes onun ağaçtan yeni düştüğünü zannedecekti. doğru olduğundan emin olduğu konularda tüm şehri, tüm ülkeyi karşısına alabilecek kadar yürekliydi. üniversiteye cüppeyle gelmeye başladığı gün rektör onu odasına çağırdı ve eski kıyafetlerine geri dönmesini istedi. ama o karşı çıkılırsa cüppesini de çıkararak okula geleceğini söyledi. hindistanda , yaşadığı dönemde kız çocuklarla erkek çocukların aynı sırada oturması pek görünen bişey değildi. ama o .. bu sefer hikayeyi onun ağzından dinleyelim :

http://www.burakozdemir.com/

http://www.hurriyet.com.tr/egitim/anasayfa/8056359.asp