Şebnem… Önümde ağır bir kapı ardında okyanus var. Ben zaten suda doğmuşum kapıyı açmam gerek. Kir göstermeyen renkleriniz sizin olsun korkmaktansa, bulanıklığın tam içinde bir başımayım. Asıl içimde, içinde yüzdüğüm bir deniz var. . . .
Sen hiç hiç oldun mu, birden duruldun mu, bulanıkmış berrakmış her suyu içtin mi, altında ağ olmadan yerden yükseldin mi, tam zevkine varmışken birden yere düştün mü sen. Nasıl olsa alıştım ben bu sert rüzgarlara, bu sert iklimli ıssız hayata, delgeç gibi deleceksin sen de ruhumu, biliyorum durma gel, bir de sen vur. Ay ışığına vuruldum ben. Çok uzaklarda olsa da sonumuzu bile bile sevmişim ben. artık gece hiç olmasa da…
Merak etmeden duramıyorum, geceleri nasıl uyuyorsun? Beni boşver kendine cevap ver lütfen bu kez dürüst olur musun? Arkadaşım, aşkım her şeyimdin sen. Çok zaman geçti gitti ikimizden, özür dilerim seni üzdüysem. sadece dinle hiçbir şey düşünmeden. Şimdi bunlar geldi içimden. Soyunup korkusuzca çırılçıplak kalmışım, aşk filmlerinde olur ya, işte öyle sevmişim sonunda, bedenim sağlam bulunmuş, yüreğim paramparça. Ne ahlak ne de sevgi gökten dünyaya indi, insanlık istedi keşfetti hepsini. Dün doğmuş bir bebeğe bile girebilen mikrop misali, içimizde hem kötü var hem iyi. Her yerimden çektiler beni, beklettiler. Dinlendim, su içtim aktı dudaklarımdan. Her gün güneş doğar yeter ki açık olsun perdeler. Masal mısın dünya, barışır mısın benimle.
Gerçek misin, yalan mısın dünya, bazen içime bıçak gibi saplanıp yara olduysan da günler boyunca kanayıp acıttıysan da… Bugün resmine dokundum ben öptüm yine, yine zaman ağır ol, henüz erken demek için güle güle. Sesini özledim özledim çok. Haberim yok durmuş dünya niye, seninle birlikte kaybolanları arıyorum başka şeylerde. Gücün var mı sevgilim derin sularda inci tanesi armaya, cesaretin aldıysa hala benle aşktan konuşmaya, söyle canım sevgilim. Hangi büyük aşk hangi büyük kin yok olmaz zamanla. Hangi yanardağ hangi fırtına durulmaz dünyada. Herşeyi görüp bilenler anlatın neden dönmezler gidenle. Vazgeçtim düyadan, beni sevmezsen yağmurları sev, bulutlar ağlasın sen gül güneş doğsun yeniden. Gidiyorum gözüm yaşlı hatıran har yüreğime, sen sev yağmurlar, yağmurlar yağsın üzerime. Karlı dağlarlar ardında biri yaşarmış. Bulut olur yağmur olur bize bakarmış. Hem yakın hem uzakmış, yanakları al almış. Deli kızım uyan, söylenenler yalan. Hayalim var, ümidim çok, sebebim var, dönüşüm yok. Yeniden doğup gelsem cocuk kalır büyümezdim. Açılan penceremden yine seni severdim. Artık eminim her şey içimde filizlenip istersem büyüyor bakmazsam çürüyor, Aşil topuğum aşktı, aşka yüreklerde mutlu olmadım, yaşayamadım. Yarınlar kadar yakın içimde fırtına, bu dalgasız deniz durgun aldatır inanma. Yaslanıp gururumun kambur sırtına, kendime rağmen durmam basar giderim. Seni ararken kendimi kaybetmekten yoruldum, bulduğumu zannettiğimde kendimden ayrı düştüm.Bu garip bir veda olacak
Çünkü aslında hep içimdesin. Nerde sözler of nerde yüreğim. Ben de sevdim of sevmedi bilenim, ver elini sonsuza al beni dünyadan of kalmadı sevenim. Denize açıldım sevmeye, sevilmeye, anladım sevmek gibisi yok.Yağmura soyundum yavaş yavaş yağar diye, damlalarda yüzmek gibisi yok. Yokluğun varlığın bir, dünüm yok, yarınım sır.. Ferah… ŞbnmFrh
