Bunlar çocuk değil, MARKA ÇOCUK…
Çocukluğumu hatırlıyorum da, hafta sonları sabah kalkar kalkmaz kahvaltıyı bile beklemeden sokağa inerdim. O zamanlar sokaklar bizim oyun alanımızdı. Hafta içi pek fırsatımız olmazdı ama hafta sonları değmeyin keyfimize. Akşam geç saatlere kadar oyunlar oynardık. En gözde oyunumuz ise misketti. Bazen sokağa o kadar erken inermişim ki, arkadaşlarımın evden çıkmasını beklerdim. Ya da gidip kapısını çalardım. “Hadi ne duruyorsun, gelsene.” Sokaklar bizim tek iletişim aracımızdı. Ve bu sokaklarda bizler doyasıya çocukluğumuzu yaşardık.
