bildirgec.org

Resimlerine buradan ulaşabileceğiniz sevimli yavru orangutanlar için Borneo Adası’nda bir kreş açıldı. Anne ve babası ölen yada öldürülen orangutanların yer aldığı bu kreşte bebek orangutanlar vahşi hayata hazırlanıyorlar. Kreş Borneo Orangutan Kurtarma Derneği tarafından destekleniyor. Katliam yapan canavar ruhlu insanlara rağmen böyle iyi,merhametli,düşünceli insanların da var olduğunu bilmek güzel gerçekten.Hayvanları çok seviyorum çok…

Çocuğunuzun alfabeye daha hakim olmasını mı istiyorsunuz? Belki de okula gitmeden harfleri tanısın diyorsanız bu ürün her sayfasındaki farklı etkileşimi ile 3 boyutlu bir şekilde, harfleri en akılda kalıcı şekilde tanımasına yardımcı olacaktır. Ürünün videosunda bunun nasıl olduğunu görebilirsiniz. Fiyatı 19.99$ olan ürün ile ilgili de daha fazla ayrıntıyı buradan bulabilirsiniz.

http://ladress.blogspot.com/2008/01/alan-anneye-kre-paras300-ytl.html

Andelina, ilk gördüğümde pek dikkatimi çekmese de, sonradan bayıldığım 3,5-4 yaşında bir kız çocuğuydu. Onda en çok beğendiğim şey ise saçlarıydı. Koyu kahve, pasparlak, üstleri düz uçlari kıvır kıvırdı… Sessiz sakindi. Aynı zamanda hemen hemen bütün kız çocuklarında olan müthiş bir cilvesi vardı. Bayılıyordum. “Seni öpebilir miyim?” dedim şirin şirin gülümseyerek başını salladı. Çok tatlıydı bu kız. Ve de çok çok güzel. Masmavi gözleri ve saçları şimdiden çok güzel gösteriyordu onu.

Masada kart oyunu oynuyorduk beraber. Vena saçı başı birbirine girmiş bir halde yanıma geldi. Herhalde kavga edip kendini hırpalattı diye düşündüm. Andelina ile Vena çok ufaktılar o yüzden hep eziliyorlardı. Tokasını elime tutuşturuverdi Vena. “Saçlarımı toplar mısın? Ben yapamıyorum” dedi. Olur, dedim. Saçlarının ön tarafındaki firketeleri çıkarıp masanın üzerine koyup ayıcıklı saç lastiğiyle saçını toplamaya başladım. Firketeleri takamadan tuvaletim geldi diye kaçtı elimden. Firketeler hala masanın üzerindeydi. O sırada oyundan kopmuş, gözlerim bir tarafa doğru bakıyordu. Sonra tekrar masaya çevirdim gözlerimi. Andelina eline firketeyi almış cebine sokmaya çalışmaktaydı. Şaşırdım. Sesimi çıkaramadım. Daha doğrusu ilk başta kavrayamadım. Baktığımı görünce hemen gözlerini kaçırdı benden. Çok şaşırmıştım. Daha önce de birisinin çantasından düşen sakızı alıp cebine atmaya çalıştığında sakızın sahibi velet görmüştü. O benim sakızım diye bağırmıştı. O zaman önemsememiştim. Ama ikinci kez birinin eşyasını alıp gizlice cebine sokmaya çalıştığında içime kurt düştü. Hani hırsızlık hastalığı filan derler ya hep. Acaba öyle birşeyi mi vardı diye düşündüm durdum. Sonra haksızlık mı ediyorum, yok öyle birşey, belki arkadaşına şaka yapmak istiyordur, hani hepimiz yaparız ya böyle şakalar, arkadaşlarımızın önemli şeylerini filan saklardık diye düşünmeye zorladım kendimi. Ama baktığımı görünce gözlerini kaçırması suçlu konumuna düşürüyordu kendini.

Senelerdir içimde varolan paylaşma isteğini daha fazla bastıramadım ve bir yazı yazmak istedim hafif’e.

Çocuklar mı? Bir kreşte staj yapmaya başlamadan önce çocukları ne kadar sevip sevmediğim konusunu hiç düşünmemiştim açıkcası. Sevimli çocukları severdim elbet. Hele manevi kız kardeşim olarak ilan ettiğim 5 yaşındaki bir cimcime vardı ki, ona bayılırdım. Ama sadece bayılırdım. Sadece severdim. Acaba bir çocukla nasıl daha iyi ilgilenilir ki? Nasıl düzgün bir şekilde konuşması, nasıl hareket etmesi, nasıl davranması konusunda ne yapılabilir ki? İşte bunlar hakkında hiç birşey bilmiyordum bir senelik stajıma başlamak için kreşe giderken.

Çocuklarımıza kim bakmalı? Hangisi mantıklı diye düşünen çalışan anneler bu haberi okuduktan sonra ne karar verirler bilemem ama ben kesinlikle çocuğa anne bakmalı diyenlerdenim.Henüz ikibuçuk aylık bir bebeğim var ve ben onu uyurken bile özlüyorum ki bütün gün ayrı kaldığım zaman zannetmiyorum dayanabileyim.Bu işin duygusal tarafı tabi.Ben de çalışıyordum ama işimi bebeğim için bıraktım.Çocuklarımızı emanet ettiğimiz kişi veya kurumlara çok dikkat etmeliyiz.Sonu kabullenilmeyecek kadar ağır olabiliyor.Kimse çocuğunu sokakta bulmadı.Nasıl kendilerine emanet edilen çocuklara bu kadar merhametsiz davranabiliyorlar inanamıyorum.Hiç mi kimse görmedi bu çocuğa yapılanları,hiç mi vicdan yoktu bu bakıcıda?Olayda o kadar fazla sorulacak soru var ama hiç bir soru ve hiç bir cevap sonucu değiştirmiyor tabi.Eee olana ve ölene çare yokmuş ama olan ve ölenden örnek alıp dikkatli olabiliriz diye düşünüyorum.Anneler çocuklarınıza lütfen sahip çıkın!!!

http://www.baytarlar.net/news.php?readmore=74