(1)Bir zamanlar milletin efendisiydi, (2)Cahil dendi aşalandı, (3)Sonra bir oy bile çok görüldü, onların cahil kalma sebebi onları hor görenlerin insanca yaşamayıda çok görmüş olmalarıydı,(4)Ve sonra bi gün anasınıda aldı gitti…
Gitti dedim çünkü o güzel insanlar gerçekden gitti.. Bende bir köylü çocuğuyum, üstü başı toprak kokan hikayenin iki eli cebinde uydurulmuş kahramanlarından. Köylü denince pek çoklarının aklına gelen o kötü kelimenin dışında bi kaç şeyde ben söyleyim isterim. Hem belki bundan sonra bazılarının aklına bakşa başka kelimeler gelir.
Benim bildiğim köylü yazın 3o derecenin altında çalışırken alnından damlayan ter tarlasına düşen insan. Benim bildiğim köylü o sıcağa rağmen soyunup dökünmeden “Aman bi gören olur” diye haya etmeyi hiç bırakmayan insan. Öyleki bırakın üzerinden çıkarmayı gömleğini en üsdüğmesine kadar ilikler pek çoğu, ta boğazına kadar. İlk görenler anlayamaz, nedenini sorar. Cevap belli “Allah’dan haya ederim!” Kişi bi yana Allah’dan haya ederdi bu insanlar. Ama tüm bunlar ha bitti ha bitecek, çok güzel bir masalın sonu. Ne batılı ne doğulu olamamış iki arada bi derede kalmış memleket insanın bu kültür karmaşasından köylüde nasibini aldı. Şimdi köylü çocukları ne anasına ne babasına benziyor. Daha dün gece gördüm birtanesini; Sivri burun beyaz kundura, ispanyol paça kot pantolon, önünde kara bir ejderha olan kırmızı gömlek, onun üzerinde sanırım lacivert kapüşon, bir elinde tesbih ve zippo diğer elinde hala anlayamadığım bilardo eldiveni! telefonunda çalan arabeksmi hip-hop mı olduğunu anlayamadığım şarkıyı dinliyordu. Bi ara bize baktı! dikkat çekdiğini anlayınca o göğsünü gerdi şımardı. Ben mi? ben utanmakla üzülmek arası kaldım.
Nerede yurdumun o güzel insanları?
Kaynaklar: 1:Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK, 2:Pek çoğumuz, 3:Aysu kayacı, 4:Recep Tayyip Erdoğan,
