bildirgec.org

şurada oldukça ilginç göz yanılmaları (illüzyon) için hazırlanmış resimler mevcut.

http://www.sinavonline.net/iq/illuzyon6.asp

Dünyaca ünlü illüzyonist David Copperfield’i bilmeyen çok azdır. David sahnelerdeki illüzyonları ile insanları şaşırttığı gibi web sitesi ile de etkilemeye devam ediyor.
Sitesine giriş için buyurun
Sitesinin içeriği çok güzel, keyifle gezilebilir.

http://dorks.com/videos/house_sculpture_optical_illusion.html

3. boyutu algılamamız 2 gözümüzün arasındaki mesafenin sonucuymuş. Yani iki gözümüzün gördüğü farklı görüntü beynimiz tarafından birleştirilerek tek ve 3 boyutlu görüntü oluşuormuş. Demekki tek gözümüzü kapadığımızda gördüğümüz görüntünün gerçek derinliğini anlıyamıyoruz bu şekildeyken beynimizi çok rahat kandırabiliriz.

Bu sandalyeyi yaklaşık 2 metre uzunluğunda yere, kalemle ve toz pastelle çizdim sonuç olarak iki gözle veya başka bi açıdan baktığımızda bişeye benzemeyen çizim tekbi noktadan tek gözle (veya fotoğraf makinasiyle çektiğimizde) gözümüzü kandırarak sanki 3 boyutlu ve ayakta duruyormuş gibi bi sandalyeye dönüşüyor. =)

hep merak etmez miyiz bizi nasıl yanılttıklarını yoksa hangisi gerçekten o numaraları gözümü yanıltmadan yapabilir ki?sihirbazların numaralarını anlatan ünlü sihirbazların numaralarından bahseden bir site.çalışın da bir iki numara yapın;)

http://amazingillusions.blogspot.com/2007/04/piggy-in-middle-illusion.html

algıda seçicilik

Glasgow Üniversitesi’nden Phillippe G. Schyns ve
Aude Oliva tarafindan yaratılmış bir illüzyon.Resme bilgisayarınızın hemen önünden bakarsanız, kızgın yüzün solda, sakin yüzün sağda olduğunu görüyorsunuz.Ancak birkaç metre uzaklaşıp baktığınızda ise durum tamamen farklı.Algıda seçicilik hakkındaki örneklerden biri de şöyle;Öğretmen sınıfta bir kağıt alır tam ortasına bir nokta koyup tahtaya astıktan sonra sınıfa dönüp kağıdı işaret ederek sorar;
– Burada ne görüyorsunuz?
bütün sınıf bir ağızdan – Noktaaa diye bağırırlar. Öğretmen gülerek şöyle der;
– Aranızda koca kağıdı gören olmadı mı yani?…

her insanın hayatında dünyaya/hayata bakışını değiştiren birkaç film olmuştur muhakkak.
1967 altın palmiye ödüllü “blowup” da bu kült filmlerden biridir kanımca.

michelangelo antonioni’nin en kaba tanımlamayla ses/sizlik,
gerçek/lik üzerine inşa ettiği bu julio cortazar uyarlaması
gerçeklik-sanallık, ses-sessizlik ve hayat-ölüm zıtlıklarına minimal, mütevazı bir ışık tutar.

serge gainsbourg’ün “bi’tanesi” jane birkin’i ter u taze halinde izlemek ayrı bir lezzettir.
ki bir talk-show programında “ı föck you” demiştir sunucuya “mösyö” serge…

Burada yer alan videoda, ortadaki noktaya dikkatlice bakın. Resim değiştiğinde resmin renklendiğini göreceksiniz; ama halbuki hiç de öyle değil. Beynimizin renklere verdiği önem bu olsa gerek.