bildirgec.org

http://www.internethaber.com/news_detail.php?id=102515

Bundan üç yıl önce tek isteğim kızımla başımı sokabileceğim bir ev alıp içine girmekti. Borç harç banka kredisi, biraz anadan birazda birikmişten iki oda bir salon ev alabildim. İçine girdikten sonra bu iş için acele ettiğimin farkına vardım. Büyüklerimiz boşuna söylememiş ev alma komşu al diye ama ben bu söylemi biraz daha ileri götürüp ev alma mahalle al diyeceğim. Bu yaşıma kadar böyle mahalle görmedim. Sabahın ilk ışıklarıyla hafta sonu da dâhil tüm çocuklar sokakta pat pat duvarlara şut çekerler. Kız çocuklar şıpıdık terliklerle sokağın bir aşağısına bir yukarısına koştururlar. Saat ona doğru patatesçimiz soğancımız on otuzda halı kenarı overlokcumuz megafonla geçer.
Saat on bire doğru ev işleri bitirilmiş olacak ki hanımlar yavaş yavaş camlarda balkonlarda görünmeye başlar. Apartmandan apartmana yüksek sesle sohbet başlar.
Arzu kızzzzz mahire hanımın kızının düğününe gidecek misin?
Aman başka işimi yok, bu sıcakta? Hem düğün salonu klimasızmış>Bu arada bir altımdaki komşu ile iki apartman aşağıdaki komşu başlar.
Çarşıya gidecektin ne yaptın gittin mi?
Gittim komşu oğlanın okul kıyafetlerini aldım kıza da ayakkabı alıverdim. Sen ne yaptın?
Aman komşum ne yapayım, balkondaki fındıkları ayıkladım. Turşulukları hazırladım, yarın turşu kuracağım.
Bir üst apartmandaki komşunun oğlunun nişanı var mahalleye sandalyeller konuldu orkestra enstrümanını akort adiyor ve prova yapıyor.
Bu arada stadyuma yakın oturuyorum maç sloganları ve kasetten son ses Karadeniz müziği başladı. Gençler bağıra bağıra sloganlar atarak stadyuma doğru yürüyüşe geçtiler. Bizim camgüzeli bayanlarımız seslerini birbirine duyurabilmek için seslerini iyice yükselttiler.
Aman tanrım boğuluyorum. Camları da kapatamıyorum hava çok sıcak.
Karşı apartmandan bir genç sokaktaki arabasına kuruldu arabayı cayırdatıyor, araba acayip sesler çıkararak yerinde titriyor. Yirmi dakika kadar araba titredi ve lastikleri yakarcasına son surat yerinden fırlayıp gitti. Saat gecenin onu oldu mahallenin zücaciyecisiyle marketçisi sokağa sandalye koydular yüksek sesle koyu bir sohbete daldılar.
Arka odaya bari gideyim biraz kitap okurum diye düşündüm o da ne karşı balkondaki hanım eline rakete benzer bir şey almış pat pat fındıkları döverek kabuklarını çıkarıyor.
Şükür rabbim evimi düşük fiyata da olsa sattım şimdi ev arıyorum. Üzerine biraz kredi çekip tekrar ev alacağım.
Benim için dua edin sessiz sakin ve de biraz ucuz ev bulayım.

http://www.ntvmsnbc.com/news/417651.asp

http://www.milliyet.com.tr/2007/08/13/son/soneko14.asp

http://www.katilkazan.net

Dayımlar bir üst katımızda oturuyordu. İlk defa görüyordum üst kata taşındıklarını. Evlerine gittim. Yengemle kavga ediyorlardı, neden olduğunu anlamadım. Üzüldüm. Mutfakta oturuyordum. Onları rahatsız etmek istemedim. Patırtı gürültünün arasına girmem hoş olmazdı. Dayım mutfağa geldi. Yüzüme bile bakmadı. Sinirliydi çok. Büyük bir hırsla açtı çekmeceyi, çatal bıçak şangırdadı hızla açılınca çekmece. İçinde bir tane ekmek bıçağı var. Aldı… Hızlı adımlarla mutfaktan çıkıyordu ki, bana döndü “git” dedi. Çok korkmuştum. Hemen indim alt katta ki evimize. Annemle korkmuştuk. Dayımla yengemin sesi kesilmişti. Çıt bile duyulmuyordu. Bir ara aşağıya birinin indiğini duydum ama korktum, bakamadım. Annemle korkmuştuk. Annem de duymuş kavgalarını. Çok garip bir sessizlik vardı apartmanda. Herşey susmuştu bir anda. Kapının arkasına oturduk annemle. Neler olduğunu anlamıştık ama sesimizi çıkarmıyorduk. Sanki ikimizde dilimizi yutmuştuk. Ben konuşamıyordum annemin beni dalgınlığımdan uyandırmak için attığı tokatlara rağmen. Şok geçiriyordum. Bir süre kapının arkasına sinmiş bir vaziyette sessizliği dinledikten sonra apartmanda çok hafif “pıt pıt” diye sesler duyduk. Annem cesaret edip kapıyı biraz aralamıştı. Kafamı uzattım baktım. Yukardan bizim kata doğru dönerek inen merdivende iki küçük ayak görebildim. Titriyordu. Sadece bakıyordum, hiçbir şey yapamıyordum. Dilimi yutmuş gibiydim, heryerim kaskatı kesilmişti. Minik ayaklar üç basamak daha inince kabarıp inen göğsünü gördüm. Andelinaaaaaa…Yüzüne bakmaya korksam da bir kaç basamak inince kan içindeki yüzü göründü. Bizi görünce ağlamaya başladı, elinde kanlı bir bıçak vardı. Ann-nee-an-nem yere- yer- de ya-ya-tı-yor” Biçağı yere atıp annemin boynuna atladı. Titriyordu her yanı. Hıçkırıyordu.

Eğer bu adamların nasıl olup da örümcek adam gibi duvarda durabildiklerini anlamadıysanız, hemen söyleyelim: örümcek adam değiller tabii ama biraz ‘kaçık’ 🙂 oldukları kesin.

Bu arkadaşlar düşüncelerini özgür bırakmış ve fotoğrafta görüldüğü gibi yanlamasına bir oda tasarlamışlar. Zamandan ve biraz da masraftan kaçmayıp yukarıda görüldüğü gibi bir oda yaratmışlar. Bu odada eşyalar duvarlara asılı olarak duruyor ve dolayısıyla ‘normal’ algımızı bir hayli zorluyor.

Mio Nomad portatif duvar panelleri büyük mekanları ucuz ve zahmetsizce bölebilmeniz için tasarlanmış. İnşa süresince yapısal kirlenmenin olmaması ve rahatlıkla genişletilebilir-taşınabilir olması göze hoş görünüyor. Yapımında geri dönüştürülmüş ambalaj kağıtları kullanılan ve 24’lük paketler halinde 56$ dan satılan ürün, 53×35.5×0.5 cm boyutlarında.

ah yazık. şuna bakın. tek yaptığı yemek yemek ve enerjisini atmanın tek yolu olan zamazingosunda koşmak. hamster’iniz varsa onların tekdüze olan yaşamlarını geri dönüşümlü bir duruma getirmeye ne dersiniz? bu tasarımla hamster kendi altlığını kendi hazırlıyor.

http://www.milliyet.com.tr/content/galeri/yeni/goster.asp?id=1&galeriid=1435