Dayımlar bir üst katımızda oturuyordu. İlk defa görüyordum üst kata taşındıklarını. Evlerine gittim. Yengemle kavga ediyorlardı, neden olduğunu anlamadım. Üzüldüm. Mutfakta oturuyordum. Onları rahatsız etmek istemedim. Patırtı gürültünün arasına girmem hoş olmazdı. Dayım mutfağa geldi. Yüzüme bile bakmadı. Sinirliydi çok. Büyük bir hırsla açtı çekmeceyi, çatal bıçak şangırdadı hızla açılınca çekmece. İçinde bir tane ekmek bıçağı var. Aldı… Hızlı adımlarla mutfaktan çıkıyordu ki, bana döndü “git” dedi. Çok korkmuştum. Hemen indim alt katta ki evimize. Annemle korkmuştuk. Dayımla yengemin sesi kesilmişti. Çıt bile duyulmuyordu. Bir ara aşağıya birinin indiğini duydum ama korktum, bakamadım. Annemle korkmuştuk. Annem de duymuş kavgalarını. Çok garip bir sessizlik vardı apartmanda. Herşey susmuştu bir anda. Kapının arkasına oturduk annemle. Neler olduğunu anlamıştık ama sesimizi çıkarmıyorduk. Sanki ikimizde dilimizi yutmuştuk. Ben konuşamıyordum annemin beni dalgınlığımdan uyandırmak için attığı tokatlara rağmen. Şok geçiriyordum. Bir süre kapının arkasına sinmiş bir vaziyette sessizliği dinledikten sonra apartmanda çok hafif “pıt pıt” diye sesler duyduk. Annem cesaret edip kapıyı biraz aralamıştı. Kafamı uzattım baktım. Yukardan bizim kata doğru dönerek inen merdivende iki küçük ayak görebildim. Titriyordu. Sadece bakıyordum, hiçbir şey yapamıyordum. Dilimi yutmuş gibiydim, heryerim kaskatı kesilmişti. Minik ayaklar üç basamak daha inince kabarıp inen göğsünü gördüm. Andelinaaaaaa…Yüzüne bakmaya korksam da bir kaç basamak inince kan içindeki yüzü göründü. Bizi görünce ağlamaya başladı, elinde kanlı bir bıçak vardı. Ann-nee-an-nem yere- yer- de ya-ya-tı-yor” Biçağı yere atıp annemin boynuna atladı. Titriyordu her yanı. Hıçkırıyordu.Telefonumu yastığımın altından çıkarıp baktım. Saat 7 idi. Daha uyanmama yarım saat vardı. Bu kabus mu uyandırmıştı beni? Gözlerimden iki damla yaşın aktığını farkettim. Yaşlarımı silip gördüğüm rüyayı düşünmeye başladım. Acaba gerçekten üst kattaki zenciler birbirini mi öldürmüştü, benim de o yüzden içime mi doğmuştu acaba? Kalkıp dış kapıyı açıp merdivene baktım. Ohhh… Hersey normaldi. Bir daha polisiye roman okumayacaktım:(
yorumlar
Evet sugurcan…:) Yüreğimi hoplattın, birde kızmadım değil ilk başarda annenle, sana neden müdahale etmediniz diee…:)Bende bundan sora polisiye roman tavsiyesinde bulunmayacağım…Çok kaptırıyosun herhalde kendini:D
:))
:))…
şeker,aklımı aldın….:(
senin mi? benim mi? @makaleci bayıldım bayılacakken öğrendim güzel gerçeği…:D
uyanıp rüya olduğunu öğrenince içi rahtlıyo insanın. bazenbenim de okuduğum kitaplar rüyalarıma giriyo
Ay çok etkilendim.Gerçek olmuş gibi yazmışsın.
Ay çok etkilendim.Gerçek olmuş gibi yazmışsın.
Neredeyse inanacaktım. Allahtan ben rüya falan görmüyorum. Yani görüyorumdur da hatırlamıyorum 🙂
:D@shadowy keske süperman olsaymisim demissindir kesin o rüyadan sonra…:)@shaika ben de kiziyorum zaten kendimee rüyamda niye gidip sesimizi cikarmiyoruz diye:) yani zaten gercek olacak olsa böyle (allah korusun herkes) su an burada yaziyor olmazdim herhalde:) cünkü yengem herseyden önce gelir dayimdan bile önce!@makaleci:) aklini filan almiyim rüya iste:) aslinda böyle yazmayacaktim ama heyecani kalmaz diye böyle yazdim.@haberhaber ben de gercek oldu sandim uyandigimda hatta kalkip kapiyi actim merdivene bile baktim.@zeyynep rüyalarimi ben de hatirlamiyorum ama böyle aglayarak uyandigim ilk rüyam bu benim:)
o da olabilirdi:) yeter ki yere cakilmaa sen:)
Hayattaki en büyük cinayet, vicdanın öldürülmesidir.Bir de böylesi bir rüyadan uyanmak isteyip de, içine hapsolanlar var.Okurken ürperdim,neyse ki birlikte uyandık.
pharmacid belki bununla ilgili bir yazi daha yazarim:))vicdan cinayeti olabilir mesela baslik:)shadowy kizil sac mi??