Engelli olmayı düşündünüzmü hiç?
Pek düşünmek istemeyeceğimiz birşey olsa gerek, ama başımıza gelmez diyemeyeyiz Allah korusun bi kaza olduğunu düşünün:
Görme engelli olduğunuzu, bir daha sevdiğiniz hiç bir şeyi göremeyeceğinizi, çocuklarınızın büyüdüğünü bileceksiniz ama göremeyeceksiniz, eşiniz sadece hatıralarda kalacak nasıl şirin bi ihtiyar olduğunu göremeyeceksiniz, aynaya bir daha bakmayacaksınız baksanız bile kendinizi göremeyeceksiniz.
Tatile, pikniğe, geziye gideceksiniz ama o muhteşem manzarayı göremeyeceksiniz, renkleri göremeyeceksiniz ne kadar acı verici…
peki duyma engelli olsak, sevdiğiniz insanı görüyorsunuz ama onun sesini duyamıyorsunuz, filme diziye bakmak istiyorsunuz ama duyamıyorsunuz günde sadece bi kaçkere duyma engelliler için olan trt1 haberlerini anlamaya çalışıyorsunuz,
birdaha hiç o sevdiğiniz şarkıyı,türküyü dinleyemeyeceksiniz. buda çok acı…
ya yürüyemesek, etrafınızda herkez bi yerlere gitmek için koşuştururken siz hissetmediğiniz ayağınıza bakıp bir tekerlekli sandalye üzerinde oturuyorsunuz. Tuvaletinizi yapmak için bile birilerine muhtaçsınız, kendi başınıza biryerlere gitmek istiyorsunuz ama bu size işkence gibi zor geliyor, bunun da verdiği hüznün tarifi yok gibi…
birde zeka engelli olduğumuzu düşünelim…
Düşünmek bile acı verici tarifi olmayan birşey,
kendi başımıza gelmese bile çok sevdiğimiz bir insanın başına gelebilir öyle değilmi?
Peki o zamanmı daha duyarlı olacağız, kendi başımıza gelincemi?
Hayır hayır Kimseye böyle acılar yaşatmasın Rabbim.Allah engelli vatandaşlarımızada onlarla ilgilenenlerede bol sabırlar versin bizlere düşen sadece duyarlı olmak biraz daha duyarlı…
herkeze sağlıklı bir yaşam diliyorum…
