bildirgec.org

Şu anda sadece ellerimi tut, olur mu? Boş ver her

şeyi bunun dışında. Gökyüzü ve ellerimiz, diye düşün. Martılar, deniz, simit ve çay… sonra ellerimiz, diye düşün.

Sonsuzluğu hatırlatan, yüzyıl önce de var olup yüzyıl sonra da var olacak tüm bu şeyler arasına ellerimizi de koyduğunda göreceksin ki, onlar da diğerlerinden daha az ait değiller sonsuz olana.

Çamaşır makinesi, oturma grubu, düğün davetiyeleri… unut! Tüm bunların birer ayrıntı olduğunu, mutluluğumuza giden yolu döşeyen taşlardan sadece biri olduğunu hatırla! Çünkü şu an burada olmamızdan… gökyüzü ve martılarla bir arada birbirimize bu kadar yakından kalplerimizi duyurup, gözlerimizle sevgimizi anlatabilmemizden daha önemli olamaz hiçbir şey!

http://2.bp.blogspot.com/_sMxfXAMrvos/SSXH0BqiDpI/AAAAAAAAAE8/9zP4S-8jy9U/s320/eller.jpg

Kim demiş, o seni sevmedi, diye,
Yıllar sonra dönen, o değil mi.
Bir zamanlar senin tutamadığın,
Eli tutan el, başkasının değil mi.
Yüzüne baktığında, senin olmadığını bildiğin,
Sana, şimdi uzanan el, onun değil mi
Ona uzanmak istesen de
Belindeki el, başkasının değil mi..

ELLERİNDEN BELLİ OLUYOR BİR KADIN

Şair Sezai Karakoç, Monna Rosa isimli unutulmaz şiirinde der ki:

Ellerin ellerin ve parmakların,
Bir nar çiçeğini eziyor gibi.
Ellerinden belli oluyor bir kadın,
Denizin dibinde geziyor gibi,
Ellerin ellerin ve parmakların.

Şairin tespiti kadınları anlatmaya yetiyor: “Ellerinden belli oluyor bir kadın..”

Yüzü, gözleri ve elleri, bir kadını en çok anlatan parçalarıdır. Kadının bedenindeki ve ruhundaki güzelliğini, Yaratan özellikle ellerine nakşetmiştir. Bir kadın her şeyden önce; Elleri ile sever, elleri ile yuva yapar, elleri ile büyütür, elleri ile sahip çıkar…

BİTİŞ ŞARKISI

Her şey bitiyor, hayat, su, hava, nefes, sevgi, yaşanılmışlıklar, hatıralar… Bitirilişi yaşatan bir yaşam döngüsü içinde hızla geçip gidiyor günlerimiz… Mevsimler bitiyor, yüzler değişiyor, dostlar değişiyor, insanlar tükeniyor… Her bitişin ardında yeni bir başlangıç olduğunu sanırdım eskiden… Yeniler eskileri getirmiyor halbuki, hiç bir şey eskinin güzelliğini, yerini alamıyor. Yeniliği yaşatan her duygu, her olay, bitişi tekrarlatıp hatırlatır gibi, önümüze yığılı bir hatıra, bir resim albümü gibi seriliyor. Her bitiş yavaş yavaş kendi tükenişimizi hazırlıyor galiba.

BİTİŞ ŞARKISI

Her şey bitiyor, hayat, su, hava, nefes, sevgi, yaşanılmışlıklar, hatıralar… Bitirilişi yaşatan bir yaşam döngüsü içinde hızla geçip gidiyor günlerimiz… Mevsimler bitiyor, yüzler değişiyor, dostlar değişiyor, insanlar tükeniyor… Her bitişin ardında yeni bir başlangıç olduğunu sanırdım eskiden… Yeniler eskileri getirmiyor halbuki, hiç bir şey eskinin güzelliğini, yerini alamıyor. Yeniliği yaşatan her duygu, her olay, bitişi tekrarlatıp hatırlatır gibi, önümüze yığılı bir hatıra, bir resim albümü gibi seriliyor. Her bitiş yavaş yavaş kendi tükenişimizi hazırlıyor galiba.

bilmediğiniz bir şeyi -hatta düne kadar benim de bilmediğim bir şeyi- sizinle paylaşayım dedim. umarım, hafif.org’un “meraklı ol!” sloganına uygun düşecektir.

dünyada bir yerlerde elleriyle müzik yapan ve bunu bir akıma dönüştürme çabası içinde olan insanlar var. orijinal adıyla “manualism” diyorlar yaptıkları işe. bana en uygun çeviri manuelizm gibi geldi. elbette alternatifleri olabilir. mesele yaygınlaşacak birşey olsa nasılsa tdk olaya el atar diyeceğim ama bence bu iş tdk’nın gündemine girecek kadar büyümeyecektir. bu sebeple ismine biz karar versek iyi olur aslında.