Şimdi bir düşün yanmış isiyim…
Geride kalmış buzdolabında içilmemiş/içilememiş hevesle alınmış, hevesli akşam/ geceler için saklanmış alkoller…
Soğuk bir ‘Nasılsın canım…?’ olmuş-um. Susakaldım, diyeceklerimi unuttum. ‘Bu muyum ben?’ dedi kendim kendime bin kere, saniyenin bin de birinde.
Susakaldım, canım lafından nefret ettim, hayatım boyunca artık canım lafından nefret edeceğimi anladığım andı.
Canım oğlum,
İlk göz ağrım, bir tanem, her şeyim. Sana küçükken masal, şimdi gerçekleri anlatıyorum. Keşkeleri değiştirme, zamanı geri getirme şansım yok. Bazen geriye dönük baktığımda iyi bir anne olamayışıma üzülüyorum. Çektiğim ıstırabın tarifi mümkün değil. Hayattaki en büyük hatam ve yanlışım diyeyim. Buraya yazmaya utanırken ben sana nasıl uygulamışım aklım almıyor. Hem de hiç hak etmediğin halde sadece öfkemi kusmak, kendimi rahatlatmak adına sanki stres topu olmuştun benim için. Ama şimdi gözyaşlarına boğuluyorum, kendi anlayışsızlığıma kızıyorum. Kendimi affettirmek istiyorum. Ama ne zaman geri geliyor, ne de yaşananlar siliniyor. Kendime göre nedenlerim vardı. Ama hiçbir neden şimdi beni haklı göstermiyor. Olayın vahametini anladığımda iş işten çoktan geçmişti. Hala bir ateş içindeyim, bir karabasan gibi zaman zaman beni rahatsız eder. Hayatımın bazı dönemlerinde çok hırçın, agresif ve kırıcı olmuşumdur. Şimdi daha iyi anlıyorum herhalde yaşla ilgili bu duygusallığım, hırçınlığımsa yaşadığım sorunlardandı herhalde. Beni ne kadar anladın? Beni ne kadar affettin? bilemiyorum. Hayatımda değişmeyen tek şey aslında sana olan sevgimdi. SENİ ÇOK SEVİYORUM CANIM OĞLUMsen benim her şeyimsin…
Nuray, en iyi arkadaşım. Çok çok uzun yıllar olmadı birbirimizi tanıyalı, ama birkaç seneyi, geceli gündüzlü beraber geçirdiğim dostum, yurtta kaldığımız günlerdeki ranza arkadaşım… Geç başlamıştım üniversiteye, herkes düzenini kurmuş, arkadaş ortamını sağlamış, kimse kimseyi yeni bir çevreye kabul etmiyor. İlk onla tanıştım, sağolsun çok da destek çıktı bana, herşeyin paylaştı. Aynı sınıftaydık, tesadüfün bu kadarı demiştik. Ve aynı gün yanındakini sepetleyip, sıra arkadaşı olmuştum. Okula beraber gidip beraber geliyorduk. Hoşlandığı bir çocuk vardı, ama çocuk pek de ilgili değildi, peşinde de çok kişi olmasına ragmen, Nuray takılıp kalmıştı ona. Sabah 7 ‘de kalkar, beni de kaldırır:
— Bugün onunla derslerimiz aynı saatte, hadi kalk da makyaj yap bana.
++Nuray, git şurdan uyuyorum daha derse 2 saat var.
–Ya kalk işte, bugün çok güzel olayım, birdaha derslerimiz denk gelmiyor.
++OOfff Nuray off…
