bildirgec.org

A- Bu caddelerde garip bir koku var..
B- O Marihuanna gerizekalı yürü.
A- Kız, benim parfümüme benziyor.Neresi burası yaa ..Alışveriş merkezi falan mı? Kadınlar vitrine çıkmış, ama elbiseleri yok..
B- Aaaa, sen beni öldüreceksin hiç mi duymadın Red light Street burası..
A- Ne bileyim demin caddelerde sırıtarak yürüyorduk, bir de baktım buradayız. Bizim Karaköy olsa sokmazlar değil mi?
B- Kızım İstanbul mu burası, özgürlükler şehri A’dam, yani Amsterdam..
A- Akıllım, sen burada yaşadığın için bilemezsin tabi, Bülent, Armağan la evlendi,hem de 30 yaş küçük..
B- Yuuh, burada bile o kadar yaş farkı olmuyor..
A- O zaman burası İstanbul mu deme sen de.. Ağlamak istiyorum kadınları kasap gibi vitrine koymuşlar..
B-Ağla ağla , sana da ne oluyor sa..onlar memnun hayatlarından, zorla kimse birşey yapamaz burda..
A- Yine de üzüldüm..
B- Adamlar ün yapmışlar bu caddeyle turistik olmuş sen otur bir köşede ağla..

berke’nin “evli kadın arkadaşı” sevda’nın “kanka”sı aslı’ya yazdığı e-postadır.
buyrunuz…

“aslı’cım moralim çok bozuk.
olanlara inanamıyorum. evet, sadece inanamıyorum.
hani bir gece nişanlınla bize gelmiştiniz ya, o gece tanıdığın berke’yi hatırlarsın…
sohbetini, esprilerini ve iki dakkada sana yazdığı akrostişini işyerinde anlata anlata bitiremediğin berke işte…
eşinin zoruyla mı, isteğiyle mi, tehdidiyle mi, orasını bilemiycem…

arkadaşlığımız buraya kadar, kendini suçlama, hayat bir imtihandır, gibisinden bir e-mail attı bana!
posta atmış gibi geldi bana ama!
kendimi o kadar kötü hissediyorum anlatamam şekerim.
n’aptım ben böyle aslı?! ne oldu? neden oldu? bu ne şimdi?

anlayamadığım bir şey var.gerçekten merak ettiğim için bu şekilde sormak istedim.
siz nasıl insanlarsınız?

fırsat buldukça iş aralarında kafam dağılsın diye okuyabildiğim kadar okuyorum hafifi.aslında şu aralar sadece geziniyorum.bütün yazıların altında bir geyiktir dönüyor.hiç biri hiç bir yere varmıyor.geneli belden aşağı..bazılarında ağır hakaretler..

aslında kafamdan geçenler bunlar değildi.

yorgunum.saat geç oldu.yatıp uyumam lazım ama az önce televizyonda onca abuk sabuk dizinin , magazinin arasında bir kanal (kaç kişinin izlediğini artık bildiğimiz bir kanal) bir program yayınlıyor.3 dakika dinledim.gözlerimden sicim gibi aktı yaşlar.bir kurtuluş savaşı anısını okudu bir kitaptan bir adam.ben bu ülkeyi bu insanları bu koyun bu aptal halkı seviyorum.içime dokundu.ağladım.burnumu çeke çeke açtım bilgisayarı.

“Biz ne zaman ayrı düştük ? Anlamaktan vazgeçtiğimiz zaman.
Tam anlamak için, tamamlamak için, ne okuyorsanız okuyun. Birde zamanı okuyun.”

İşte bu sözler bir kaliteli reklam için çok yazılmış ve zamanımıza, içinde bulunduğumuz durum’a hitap eden bir yazı. Biz ne zaman ayrı düştük te kavga etmeye başladık?
Maç çıkışında satırlı insanlar, birbirinin gırtlağına sarılan insanlar, mecliste birbirine giren vekiller(!), trafikte kavga edenler, gereksiz küfür edenler, parti çatışmaları, fikir kavgaları, bildirgeç’teki yorum tartışmaları…

Neden ise sürekli anlaşamadığımız bir durum var ortada ;

“Arkadaşlar lütfen özümüze dönelim artık” diyeceğim ama bunun arkasından da hemen gene ırkçı ithamları yağmaya başlayacak . :))

Ama unuttuğunuz bazı şeyler var , lütfen bir hatırlayın ;

Bizim kültürümüz de birlik ve beraberlik var ,

Bizim kültürümüz de anlayış ve hoşgörü var ,

Bizim kültürümüz de her türlü zorluğa karşı tek vücud tek beden olmak var ,

Bizim kültürümüz de Düşünmek var , öğrenmek var , bilmek var ,

Bizim kültürümüzde bakmak yok görmek var ,