Annemle uzun bir zamandan beri beraberdik. Bilirsiniz, insan ilişkilerinde herzaman çıkar söz konusudur. Artık birbirimizden beklediğimiz birşey yoktu. Onu huzurevine koyup koymamada pek tereddüt yaşamadım. Benim de yalnız yaşamaya yani evde yalnız kalabilmeye hakkım vardı. Yalnız kalmak! Çoğu zaman buna gereksinim duymuşumdur. Annem bu isteğim karşısında biraz üzüldü ama sonra anlayışla karşıladı. Sizce de haklı değil miyim? Evet. Sizi anlıyorum. Üstelik yaşı da bayağı vardı. Sizinkinin yaşı kaçtı? Anlıyorum.
Hayat böyle daha güzel. Sadece arasıra sıkıcı… Ama bunun annemin olmamasıyla bir ilgisi yok. Benim tercihim bu… Hiç kimse hayatıma kolay kolay girmedi. Tanıdığım, konuştuğum birçok insan vardı ama onlar olmadan bu kadar zamanı nasıl harcayabilirdim. Kiminle gerçekten konuşabilirdim? Yoo.. Size laf çarpıtmıyorum. Zaten sizinle gerçekten konuşuyorum. İnsanlarla gerçekten konuşmaya ne gerek vardı. Sadece kesişen tercihlerimiz vardı ve bizi bir araya getiren tarih. Herkes gibi bende kendi hayatıma bakarım.