bildirgec.org

Minik minik atıştırmalık kekler… “Kan üzümü” kullandım bu sefer. Limonlu ve üzümlü kek tarifi […]

Bir saatliğine mutlu olacaksanız, şekerleme yapın…
Bir günlüğüne mutlu olacaksanız ,balık avlamaya gidin…
Bir aylığına mutlu olacaksanız, evlenin…
Bir yıllığına mutlu olacaksanız, bir servete konun…
Tüm yaşam boyu mutlu olacaksanız ,işinizi sevin.

ÇİN ATASÖZÜ

ROOSVELT’İN YANITI1882-1945 yılları arasında yaşamıştı Franklin D. Roosvelt .Amerika’ ya ard arda 4 kez başkan seçilen tek kişiydi.39 yaşında çocuk felci geçirmiş bu yüzden yürüyemiyordu.Buna rağmen başarı merdivenlerini hızla tırmanmıştı.ABD nin 32. başkanı olan Franklin D . Roosevelt çok yoğun bir başkanlık dünemi geçirmişti.
2.Dünya savaşi da dahil olmak üzere pek çok zorluğu atlatmış buna rağmen dinç ve zinde kalmıştı.Çevresindekiler bir gün sordu ona ” Nedir bu zindeliğinizin ,dinçliğinizin sırrı söylermisiniz?’Roosevelt yanıtladı ;’Beyler! Şu an ayağının başparmağını hareket ettirebilmek için iki yıl uğraşan bir adama bakıyorsunuz. ‘

Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var, biraz kafamı duvarlara vurmaya ihtiyacım var, biraz ruhumu bedenimden arındırmaya ihtiyacım var, biraz seni düşünmeye ihtiyacım var, biraz da seni düşünmeye ihtiyacım var.

Hep doğru bilinen bir yanlışı öğrendim bugün; ben aslında iki kişiyi birden seviyorum. Aradayım birine gitsem diğerini özlüyorum, diğerine gitsem onu özlüyorum. Biri daha güzel, daha alımlı, nazik, biri daha anlayışlı, daha kalbi büyük, daha cana yakın.

İlk önce bir rahatlama hissedersin, bir gevşeme…
Sonra biraz durup, nerde olduğuna bakarsın, ne olumlu ne olumsuz hiç birşey hissetmezsin.
Aradan biraz zaman geçer ve bazı şeylerin eksikliği ortaya çıkmaya başlar. O artık yoktur yanında, başta sana güzel gelen bu yalnızlığın sadece filmlerde güzel bişey olduğunu anlarsın. Ne yazık ki hiç birimiz bir Issız Adam değiliz.

Tuhaf bir tebessüm var yüzümde. Anlayamadım. Her gördüğüm insan acayip acayip bakıyor bana. Oysa gülümsüyorum ben ne var ki bunda? Üstelik tebessümüm rahatsız edicide değil. Kendimce, basit ve yerinde… Anormal bir durum varmış gibi, birazda acır gibi bakıyorlar bana. Sinirlerim geriliyor o an. ‘Ne ye bakıyorsun lan’ diyesim geliyor. Fakat tutuyorum kendimi. Sıkıyorum dişlerimi kıracak gibi. Ya sabır deyip ve eğip başımı devam ediyorum yürümeye. Biraz yürüdükten sonra ayaklarım ağırlaştı. Adımlarım yavaşladı. Daha isteksiz yürüyorum şimdi. Yorgun gibi. Hasta gibi. Ölü gibi. Ölür gibi…

Ara ara hayaller kuruyorum ve ayağımın altındaki karıncayı ezmekten vazgeçiyorum. Kırılıverir kolu bacağı. Daha nasıl kalksın ayağa. Nasıl taşısın sırtındaki buğdayı! Çekiyorum ayağımı geçip gidiyorum kıyıdan köşeden. Hem zaten günah defterimde doldu. Melekler ellerine ayaklarına yazar oldu. Derste tahtayı sekiz defa dolduran hocaya küfrettiğim gibi küfrediyor melekler bana. Yeter diyorlar. Yeter Allah aşkına! Yazacak ne kalem kaldı nede sayfa…

Kuşların ağladığında neden öldüğünü bilmek istiyorum. Gözyaşının gücü öldürmeye yeter mi? ya da bir damla yaş için ölmeye değer mi?Köpeklerin neden bukadar sadık olduğunu bilmek istiyorum. Değer bilmeyen insanlara böylesi sadık varlıklar neden veriliyor? Sadakatin anlamını bilmeyenlere sadık dost lazım mıdır?