Nerden başlasam anlatmaya bilmiyorum ama bildiğim tek bir şey var uzun zamandır yaşamadığım aşkı buldum ama önünde engel var.İçim daralıyor ve boğuluyorum.Çünkü ben Tan’a aşıkken onun kankası bana aşık ve onların grubundaki inanışa göre Tan benden hoşlansa bile bunu söyleyemez.Ben her şeyi göze alarak kankasını reddettim ama neye yarar ki Tan yanımdayken ona içim yanarak bakarken. Neden aşk bu kadar zor oluyor?Bulması bir dert yaşaması ise bambaşka bir dert.İçim acıyor Tan’ı her gördüğümde ve haykırmak istiyorum ona aşkımı ve doyasıya sarılmak istiyorum.Her şeye rağmen bilmiyorum ki acaba o da bana karşı bir şeyler hissediyor mu?Onu istiyorum ama hiç gücüm yok çabalamak için çünkü korkuyorum sonunun kırgınlıkla bitmesinden.Kafam allak bullak ve şaşkınım.Ne ağlamak işe yarıyor yalnızken ne de samimiyetine güvendiğin arkadaşlara sormak…Kendimse düşündükçe çıkmaza giriyorum.Herkes istediği aşkı ararken ve ben bulmuşken ulaşamıyorum çünkü bunu başka bir sevda engelliyor.Neden ya neden hep deneniyorum aşk tarafından ve acı çekiyorum ulaşamadıkça aşkıma(Tan’ıma)…Benim içim titriyor onu her gördüğümde ve o bana masumca bakıp güldükçe bilmiyor ki içimdeki yarlar daha da büyüyor ve ona ulaşma arzum daha da artıyorLHayatta kadere inanmasam bu olayı oluruna bırakmazdım ama yapacak bir şey yok.Tek yaptığım ona olan aşkımı ona zıt giderek bir şekilde hayrıkmaya çalışmak ama nafile o bile yetmiyor artık.Zaman her şeyin ilacı denir ya artık ona da inanmıyorum çünkü beni artık zamanda,göz yaşlarımda,dostların konuşmaları da,tavsiyelerde,şarkılarda,buraya yazmakta,onsuz geçen günlerde beni artık avutmuyor.Ben Tan’ı istiyorum ve o yok:(