sabahtan yoğun idi iş güç. iki lâfın belini kıramadık. halkoylaması, terörik aktiviteler, sokaklarda sabahlara kadar atılan tepki sloganları varidi hâlbuki elde.izzet ile göz göze, göt göte geldik defalarca, alışık olduğumuzca mimiklerle birbirimizi yokluyoruz. fikrim başka yerlerde. motosikletin balataları yenmiş, zanaatkârlar sikecek müşteri peşinde, tadım yok.yeterli karşılık veremediğimden olsa gerek sinyali kesti bizimki. öğleden sonra fırsat bulup sigaralamaya seyirttim. gözünü kaçırıyor izzet.az hayvan değilim. Anlıyorum sıkıntısını.halkoylamasından girdim, niye sever ki insan memleketini dolaylarından tıngırdatıyorum. hatta it olduğumdan, nesini seveyim la! ünlemeleriyle bitiyor çoğu lafızım.diyorum ki; bu sokakları niye seviyorum? bana ait olan ne var? nesneye bağlı anlam yüklenmiş yaşanmışlıklar sadece. onu da, her gün belediye, it kopuk elimizden alıyor. aha o eğik çam ağacını da sökmüşler, müteahhidin biri tabela asmış; hafriyatın yanına.ilk gençlik yıllarında biraladığımız bankı da göremiyorum haylidir.biteviye şu parktaki çocukluğumuzun aslan heykelciğini spreyleyip kulüplerini şanlandırıyor, bir takım kumandalılar.her yeni ihalede, her yeni belediye başkanında, her yeni hükümette; işgâl altındaymışız hissindeyim.onlardan biri olamıyorum ya, kayıptayım habre.kimileri işinden oluyor, kimi yerinden. hep kaygıdayız. onlardan değilsek ne işimiz görülüyor, ne kanat gerenimiz oluyor.geçenlerde, eleman kadının çantasını kapıp gidiyor; başka biri kuyrukta yer kavgasında, ağaz burun kırıyor, ertesi gün dışarıda. bir de dönüp tehdit ediyor. delil getir, diyor polis.işgâl ordusunun sivil yandaşları mısınız la?! geçen ramazan bayramında, dört günde: 101 ölü. düşman ordusunun ajanları mısınız la?! nereye, kimi şikâyet edeceğim? ankara’ya tabanvay protesto yürüyüşü mü yapalım? denenmişti dii mi?niye sever ki insan memleketini?!sermaye sevsin! gidip yunanistan’ı alsak, fabrikaların, limanların başına beni mi oturtacaklar? elbet efratlarını. ben yine çalışan, kapı önü iş için sıra bekleyen it olacağım. e niye ben heyecanlanıyorum? kendi kendime gaza geliyorum, böyle bir ihtimâlde bile? ben yine dış kapının dallamasıyım.niye? birilerinin adamı olamamaktan, dolaylı dahi olsa dübür uzatamamaktan mı? yok yau diyor bizimki; o kadar da değil. tepedekiler sahip çıkmazsa, birileri kampanya düzenleyip sadaka verir ihtimâl. kadın programları felan var.almış ya gazı, gözlerimin içine bakıyor izzet.aabi, diyor. köpeğiz ya biz bunların gözünde. hepimiz! aidiyetimiz yok ya bizim, zorla bir yerlere yamamaya çalışıyorlar. zate ne bok olduğumuzu biz bile bilmiyoz.mülksüzüz la biz, diyorum yine. la, hele cıgara sar diyor.laf karışıyor yine, bak diyor. bizim oralarda neye oy verileceğini ağalar, şıhlar söyler. şehirde; siyaset şıhları, ağaları söylüyor. hepsinin gütme yöntemi farklı, nemrutuna koyayım. orada, mahalli sandığa göre muamele, burada da semte. hep, korkutulmayla güdülüyoruz. ama bizi medya ile güdüyorlar.sokakta yürüyemez oldum abi, diyor. geçen bizim oralı bi çocuk, arabayla kaza yapmış. kavga çıkmış, ahali üşüşmüş. karşı taraf haksızlığını örtmek için, gelen polise; pkklı arkadaşlarımı çağırırım dedi, diye gazlamış. polis de girişmiş buna. tutanak da aleyhinde. toplamaya gelmişti bizi. araya girip, akıl verdim de vazgeçtiler. kürdüm ya, artık nerede yamuk olsa; pkklıyım dedi, diye püskürtüyorlar.girdaba kapılmamak lâzım dedim, bi bok çözmüş gibi.zate fikir mayamız bozuk. normal günde de, rast gelse bizi sikmek için tutuşuyor ahali. senin şansın az. iki kelâm eden kürt olduğunu anlıyor. ben, biraz daha kârdayım. uzun uzadıya konuşmaları lâzım. ya bir de kürt olsaydım. hemen gömerlerdi logara.bi umudumuz var, amma? göt yok.dedim a! bayramda dört günde 101 ölü, ahalide tık yok. umut fakirin ekmeğimiş, yumulalım birbirimize; ye memet ye!
yorumlar
küba’ya yerleşebiliriz. ispanyolca öğreniriz. hem kızlar çok güzelmiş.
Geçen de, geçen dediğime bakmayın, epeyce zaman oldu. İstiklali turlarken polis çevirdi. Kimlik bakacakmış. Yanımdaki zattaki görünüş hizbilerin yandan çarklı hali. Saç sakal uzun. Uzattıkça uzatıyor, garibim. Bilmiyor ki hayatın anlamı böyle ülkelerde aranmaz, ararsan dur bir dakika diyorlar.Ne anlatıyordum. Başladı polis “çantanızı arayacağım” demeye, “aratmam” dedi yanımdaki zat. Ben de ona uydum, bunca yıllık arkadaşımız ortada mı bırakacağız. Bizimki kitap yalamış yutmuş. Hak, hukuk da biliyor. Arama izni diye tutturdu. Polis kıçıyla güldü bize. Onlar “arayacağım” dedi, biz “aratmayız” dedik. Şüphe durumunda arayabilirlermiş. Şöyle uzaktan baktım. Gariban iki tıfıl. Yaşları büyük bir ihtimalle küçük. Birilerini yakaladıkları için çok mutlular. Çanta aranacak, suçlu bulundu. Benim kimlik zaten belalı. Üstelik tipime bakınca aklından senaryolar geçiyor, genç mavi giyinmiş olanın. Dudakta kırmızı ruj. Yok bu kızdan bi bok olmaz diyodur. Gittik beyoğlu emniyetine. Bizimki fena bir de. Bağırdı, bağırdı, bağırdı. Bilmiyorlar anası da İngiliz. İngiliz vatandaşlığı var. Bu ortaya çıkınca sustular, bıraktılar bizi. Ben çok sesizdim, ne bağırdım, ne itiraz ettim. O kadar alışmışım ki bunlara. Ne var arasınlar dedim, dinlemedi beni.Sahi alışkanlık böyle bir şey mi? Bir süre sonra alıştığımızdan, aynı düzleme indirgediğimizden mi artık farklı gelmiyor. Kadının çantası çalınmış, birileri kavga etmiş, birileri sen ne nemrutsun demiş, birileri vatan demiş. Mülksüz, depresyonda, mutsuzuz.Ekmek bitti, pasta yeme sırasıdır.
@benbey eline koluna gözlerine sağlık. eyvallah.yazın beni benden aldı, çok etkiledi. üzdü, hüzünlendirdi.
gece vakti, montofon halimle hazır bir başlık altına ilköğretim öğrencisi kompozisyon ödeviymişçesine yumurtlamaya çalışıp, sonrasında serbeste diye heveslenip gazladığım sarpamı sabah okudukça ibişin önde gideni olduğuma iyice iknâ oldum:)iki üç imlâ, tanım değiştirme hezeyanına garkolmuşken, içerik müdahalesine kaydığımı farkedip, irrite virüsü uyarısıyla; kapattım makinayı.hâlbuki kaz dağları, gebe kalma akışkanlığımız, sahiplen/il/menin hoyratlıkları, tek merkezden mütevellit medya üzerinden kaşıntım tutmuşidi. klavyemin hamlığını monitöre bulaştırmışım da, iki üsturuplu hakkedilmiş küfür yememişim diye, gevşeyemedim bile.yok INTERNET CAFEE kardeşim, küba müba değil; cehennemde bile yerimiz olsa, viaypi sayılır:)her ne kadar teslim alınmış olsak da, bu his rahatsız etmeye devam ediyor. hani şu piyanist filminde yoldan geçen yahudileri sıraya dizip kafalarına mermi sıkılırken görenler; “olmaz lan bu kadar. elemanlar hiç mi karşı koymamış? duygu sömürüsü yapıyorlar, belli işte” diyenlerin; aynı konumda olduklarının aymazlığını hatırlattı yine nevdalist kardeşim.ayrıştırma tesislerindeki çöp gibi hissediyorum son haftalarda kendimi devinim71. işin; ambalajlıboktan vücud oluş sebebi çoklukla kendimden de, kaytarıyorum 🙂 bir tek, başlık ve peşinden gelen karalama yerine oturuyor sanırım.ye bunu da memet, ye 🙂
referandumu da yedirdiler ya acayip sıkıntı üstüne bulantı yaptı. yani üstüne almayayım onların pastasını…krema göllerinden çıkamayasıcalar, kapılarını pencerelerini saraya çevirdikleri binaların içinde kalasıcalar, tez/kereleri ellerine yapışasıcalar!
götüne koduklarımkime ettiğimi anlamadım ama pilli pati’yi kızdıranlara dedim.
hafif top10 listemde ilk sırada bu yazı vardır.özledik seni benbey. durup durup hafifçileri basmanı özledik.