Kurbaga Masalı… veya : Yasama dair 1.Bölüm
Günlerden birgün … kurbagalarin yarışı varmış Hedef, çok yüksek bir
kulenin tepesine çıkmakmış. Bir sürü kurbaga da arkadaslarını seyretmek
için toplanmışlar.Ve yarış başlamış. Gerçekte seyirciler arasinda hiçbiri
yarışmacılarin kulenin tepesine çıkabilecegine inanmıyormus. Sadece şu
sesler duyulabiliyormuş:
“Zavallılar!
Hiçbir zaman başaramayacaklar!”
Yarışmaya başlayan kurbagalar kulenin tepesine ulaşamayınca teker teker
yarışıbırakmaya başlamışlar. İçlerinden sadece bir tanesi inatla ve
yılmadan kuleye tırmanmaya çalışıyormuş. Seyirciler bagırıyorlarmiş:
“…Zavallılar! Hiçbir zaman başaramayacaklar!..”
Sonunda, bir tanesi hariç, diger kurbagaların hepsinin ümitleri kirilmis
ve bırakmışlar. Ama kalan son kurbaga büyük bir gayret ile mücadele ederek
kulenin tepesine çıkmayı başarmış. Digerleri hayret içinde bu işi nasıl
başardıgını ögrenmek istemisler. Bir kurbaga ona yaklasmis ve sormus bu
işi nasıl başardın diye.O anda farkına varmışlar ki….
kuleye çıkan kurbaga sagırmış!
Olumsuz düsünen insanlari duymayin… onlar kalbinizdeki ümitleri
çalarlar!
hatırlayabildiğim kadarını aktarmaya çalıştım arkadaşlar.
pozitif bakmayı unutanlar için.
(hatırlamaktan ziyade ezberlemişim galiba:)) affınıza sığınıyorum)
yorumlar
mail forward’ı olmuş bu ba!
bi de şeye sinir olurum. maillerinin sonunda özlü söz yazanlara
okuruz baştan devam etmeyiz sonra. anafikri öğreniriz kabaca. 🙂
peahhh…
benim çok hoşuma gitti.