Hepimizin bildiği imitasyon malları satan işportacılar vardır. Günümüzün ekonomik imkanları daha iyisine el vermediği için gebe olduğumuz işportacılar. Ekmek parası derdine düşmelerine bir lafım yok ama insanın gözünün içine baka baka yalan konuşmaları yok mu? He! İşte bunu tasvip edesim gelmiyor. Yok bu kazak kaliteli, yok bu pantolon şöyle, yok bu şapka orijinal gibi kelime oyunlarına maruz bırakırlar tüketiciyi. Kimi zaman aldanırız, kimi zaman da imkanımız olmadığından “aldanış sahnesinde” başrol oynarız da paramızı alırlar. Tam bunları yazarken aklıma balıkçılık yaptığım günler geldi ve bir anımı herkesle paylaşmak istedim; “Toy çağlarımda palamutların kulağını 8 numara bayrak kırmızısı kumaş boyası ile boyayıp tazeymiş görünümü verdikten sonra kandırdığım onlarca insanın günahını almıştım. Balık işinde patronlara karşı ezginlik olduğundan dolayı bunu istemesem de yapmak zorundaydım. Onların gözünü para hırsı bürümüştü ve bizde maşa gibi çalışıyorduk. Hiç unutmam yine bir sabah evvel ki günden kalan bayat hamsileri mostranın en ön sırasına dizmiştim ki elden bir an önce çıksın diye. Al hamsi 300 (300.000 TL) diye bağırmaya başladığımda bir amca tezgaha yaklaşıverdi. Oğlum balık tazemi diye sorduğunda hiç utanmadan evet amca diyebildimL ‘Bak ben Karadenizliyim’, bu balık hiç tazeye benzemiyor dediğinde; ısrarla tazedir deyip daha çok günaha girdim. O amca gördüğü balığa değil, dediklerime itimat edip “2 kilo tart bakalım dedi”. Bunları kendi iradem dışında yaptığımdan dolayı vicdanen bir nebze olsa da rahatım. Allah günahlarımızı affetsin.” Geldik bir yazının daha dibine! Gün olmuş, devran dönmüş. Piyasada ekmek parası için işporta tezgahı açan insanların yerini; cüzdanımıza değil de hayallerimize dadanan ümit tacirleri almış…!
