Türk siyasetinin çınarı sayın Bülent ECEVİTİ kaybettik bu gece kendisini rahmetle anıyorum.Sayın ECEVİT’İ bende kendi yazdığı bir şiirde anmak istetim.Çanakkale”Söyle arkadaşım”dedi Anadolulu Mehmet yanı başındaki Anzak erine ”nerden kopup gelmişsin, neden çökmüş bu mahsunluk üzerine?” ”DÜNYANIN ÖBÜR UCUNDAN”dedi gencecik Anzak ”Öyle yazmışlar mezar taşıma, doğduğum yerler öğlesine uzak, örtündüğüm toprak sa gurbet bana” ”Dert edinme arkadaşım” dedi Mehmet değil mi ki bizlerle birleşti kaderin, değil mi ki yurdumuzun koynundasın ilelebet, sende artık bizdensin, sende bencileğin bir Mehmet” Çanakkale’de toprağının üstü cennet altı mezar kavga bitmiş mezarlarda kaynaş olmuş yiten canlar, ”ya sen dedi Mehmet oyun çağındaki İngiliz erine, böylesine erken buralarda işin ne?” ”yaşım sonsuza dek onbeş” dedi ufak tefek İngiliz eri, ”köyümde askercilik oynar çoştururdum trampetimle bizimkileri derken kendimi cephede buldum oyun muydu gerçek miydi anlamadan, bir sahici kurşunla vuruldum. Sustu boynumdaki trampet, son verildi böylece oyundan bozma işime Gelibolu’da bana bir mezar kazıldı mezar taşıma ”ON BEŞİNDE TRAMPETÇİ” yazıldı. Öykümde künyemde bundan ibaret. Yağmur yağıyordu usul usul toprağa gözyaşları düşerek üstüne sanki damla damla ağlıyordu uzaktan uzağa sahibini yitiren trampet. ”ya sizler” dedi Mehmet dünyanın dört kıtasında mezarlar dolusu erlere ”hangi rüzgar savurdu sizleri bu bilmediğiniz yerler” kimi İngilizdi, kimi İskoç kimi Fransızdı, kimi Senagalli kimi Hintli kimi Nepalli kimi Avusturalya’dan kimi yeni Zelanda’dan Anzak gemiler dolusu asker her biri niye geldiğinden habersiz Gelibolu’nun oya gibi koylarından şizarak tırmanmışlardı dağa bayıra siper siper yara gibi yarılan toprak mezar olmuştu savaş ardından onlara. Kiminin BURADA YATTIĞI SANILIR. Kiminin ADI BİLİNSE DE MEZARI BİLİNMEZ kiminide mezar taşında on altı on yedi on sekiz yaşında EBEDİ İSTİRAHATE ÇEKİLDİĞİ yazılı. Çanakkale topraklarında, her birinin erken biten yaşam öyküsü eski yazıtlar gibi taşlara böyle kazılı. ”Anlamaz mıyım” dedi ”halinizden kardeşler” adına yazılı taşı bile olmayan asker Anadolulu Mehmet ”bende yüzyıllarca yaban ellerde neyin uğruna bilmeden can vermişim kendi yurdum uğruna can vermenin tadına ilk kez Çanakkale’de ermişim. Uğrunda can verdikçe vatandı ancak ekip biçtiğim padişah mülkü toprak değil mi ki sizler alamazsanız bile bu topraklar almış sizi basmış bağrına sizlerede vatan sayılır Çanakkale.Çanakkale’de toprağınınüstü cennet altı mezarkavga bitmiş mezarlardakaynaş olmuş yiten canlar.Bir garip savaştı Çanakkale savaşıkızıştıkça kızgınlığı dindirenara verildikçe ateşedüşmanı kardeşedöndüren bir savaştı.Kıyasıya bir savaştıama saygı üreten bir savaştıyaklaştıkça birbirinekarşılıklı siperlergönüller de yakınlaştıdüştükçe vuruşanlar toprağadostlar gibi kaynaştı.Savaş bitti.Ölenler kaldı sağlar gittiköylü köyüne döndü evli evinekır çiçekleri geldiler akın akınçekilen askerlerin yerineyaban gülleri,dağ laleleri,papatyalar,kilim kilim yayıldılar toprağa.Siper sipertoprağın savaş yaralarını örttülerkoyunlar koruganları yuva yaptı kendinekuşlar döndü gökyüzüne kurşunların yerineçiçeğiyle yemişiyle yeşiliylesilah yerine saban tutanelleriylegeri aldı savaş alanlarını doğacan geldi toprağa silindikçe kan izleri.Yeryüzünde cennet oldu öyleceo cehennem savaş yerişimdi Çanakkale GElibolubahçe bahçe ülke ülkemezar dolu.Üstü cennet altı mezarÇanakkale topragınıkavga bitmiş mezarlardakaynaş olmuş yiten canlar.huzur içinde uyusunvuruştukları topraktakavgadan kinden uzaktayanyan dostça yatanlar.Şair:Bülent ECEVİTBu ülke sizi daima rahmetle anacaktır,ruhunuz şad olsun.
