Uzun zaman önce kaybettiğim yeteğinimi buldum..Dün arkadaşımın ölümünün 2.yılıydı. Kokain denilen o b**kla tanışmasının ardından basketbolu bırakan sevgili arkadaşım Togo geçen hafta cumartesi günü kokainin aldığı canların masasına dördüncü olarak gitti. dünde onu anmak adına 2 yıldır oynamamaya yemin ettiğim basketbolu oynamak istedi canım. Kaç zamandır oynamıyordum mereti.önce ayaklarım biraz miskinlik etti. çıkmak istememiştim dışarıya. Ama onu o şekilde anmalıydım. Odamda eskimeyi ve renkleri solmayı bekleyen ve togoyla beraber çok zor şartlar altında aldığım Basketbol şortumu giydim. Biraz kilo almışım ama olsun hala oluyor. Beyaz spor çoraplarımı giydim telefonumu ve o öldükten sonra başladığım Sigaramı bel çantama koyup ayakkabılığa doğru yöneldim. Reebok ayakkabılarım hala güzel görünüyormuş. giydim ayakkabıları aldım topumu fırladım sokağa. 7 aydır çıktığım ve bizimle hala aynı binada oturan kız arkadaşımı da aldım. beraber potalara gittik. başladım atmaya. Ben atamadıkça kız arkadaşım gülmekten katlandı. o güldükçe ben hırslandım. o güldü ben ağladım. O ağladı bende ağladım. Hırs,gülmek ve ağlamakla geçen atışların ardından atmaya başladım. Sırayla. 1-2-3…bıkkın ve zıkkım bir cumartesi gününü togoyu anarak geçirdim. Sonra gittim mezarına. Spaldunk Basket topumu bıraktım arkadaşımın mezarına. mezarcılar belki çalacaklar topu ama olsun. benim topu ilk bıraktığım an arkadaşım benim orada olduğumu hissetmiştir.
