Sene 1999.18 yasındayım.Heyecan dorukta.Kanım öyle hızlı.Ama her sevgililer günü gibi yalnızım.Radyodayım program yapıcam millete güzel şeyler söylemeliyim ama öyle mutsuzum.Sabah gazetede okudugum bi yazıyı paylaşmak istedim.Anlasınlar diye dinleyenler sevginin kıymetini.”Ali (ismi hatırlamıyorum ali diye attım) kanser hastası,yaşamdan umudunu kesmiş,varlıklı bi ailenin tek çocugu.Babasını da kanser yüzünden yitirdikten sonra annesi ile yalnız yaşayan ali günden güne erimektedir.(Acıtasyon başladı ahahaha)Bir gün annesi oğlunu daha fazla böyle üzgün görmeye tahammül edemeyip “git biraz dolaş hava al gez ” diye ısrar eder.Ali ne yapsın zavallıcık annesini mi kırsın kadın zaten perişan.Olur der.Çıkar.Sokaklarda turlar,mağazaları gezer.Vitrinlere bakar (Sanki akvaryum anasını satıyım ne bakıyon girde bişi al der içerideki hain dükkan sahibi)Neyse bi cd dükkanında D&R olabilir mesela güzel bi genc kız görür.İçeri dalar hızlıca.Rastgele bi cd gösterir ve almak istediğini söyler.Hanım kızımızda kırıta kırıta gider cd yi alır,sarar ve kasaya alinin yanına gelir.Ali teşekkür edip eve döner,cd yi dolabına atar ve başlar kızı düşünmeye.Annesi tuhaflığı farketmiştir ama acık hava çarptı derbederi alışık diil tabi bünye der. (Ya yine tüm şımarıklığım üzerimde hikayenin konusu aynı ama ben formatı biraz değiştirdim sanırım(:)Neyse ali buldu tabi cillop gibi kızı benden güzel olmasın kız da kız hani.Neyse her gün gider artık yine öyle rastgele bi cd gösterir kız sarar getir.Ali yine eve gider cd yi dolaba fırlatır.Yatar kızı düşünür.Bu arada alide ciddi düzelmeler olmuştur,semptonlar (bak bak tıp dilinde de konusuyo bi bak hele) eskisi kadar olumsuz değildir.:P(Bi doktor okusa beni topa tutar)Günler günleri kovalar annesine açılır ali.Anneciğim garip annem,çilekeş annem oğlun aşık oldu der.Annesi de kim bu şanslı kız bakıyım aslan oğlum benim ha haha diye sevinç nidaları atar.Sonra aliye ona aşkını söylemesini ve onu yemeğe çıkarmasını teklif eder.Aliyi bi heyecan basar,şöyle baştan aşağı bi terler,sonra evet der,Bugün o gündür.Dükkana gider,cd yi gösterir.Kız sarmaya gittiğinde kasanın yanına bi not iliştirir.Adım ali sizden çok hoşlandım.Yemeğe çıksak birbirimizi daha yakından tanısak telefon umaram …………. aramanı beklicem.(Belki gece de bize gelirsin,annemin uykusu ağırdır…ahahha bunu ben uydurdum tamam) yazılı bi not iliştirir.Ve eve döner hayaller kurmaya başlar.Aradan 3 gün geçer kız notu yeni farketmiştir.Hemen numarayı cevirir.Anne açar telefonu.Teyzecim iyi günler ben Ayşe (uydurdum) aliyle görüşebilir miyim der.Kadın önce susar sonra hıçkırıklar içinde Aliyi iki gün önce kaybettik der.Ve telefon kapanır.Tanrım ne acı bak bunalıma girdim şimdi.Aradan bi kaç hafta gecer,kadın oğlunun odasına anca girebilmiştir.Dolabı açtıgında onlarca açılmamış cd paketi görür.Hepsini açar bi kaçında içine iliştirilmiş notlar farkeder.”Merhaba adım ayşe,sizden çok hoşlandım,tanışmaya ne dersiniz?” “Neden yüzüme öyle tuhaf tuhaf baktıgın halde benle konusmuyorsun” “Telefon numaram ……… ararsan sevinirim”Meğer kız da oğlana abayı yakmış ama oğlan cd leri dolabına fırlatmasaydı kızın yazdıklarını okusaydı,belki son günlerini mutlu geçirecekti.Bu hikayeden çıkarılması gereken sonuç,yani kıssadan hisse;SEVGİNİZİ ERTELEMEYİN.ÇÜNKÜ HAYAT ERTELEMEYE GELMEZ.
