Şimdi şöyle bir merakım var. Ben hafta içi iş dolayısıyla takım elbise -türkçesi iki dirhem bir çekirdek- giyen bir adamım. İyi güzel. Allah içinde yakışıyor. Amma hafta sonuda özgür ruh ortaya çıkıyor. Kıçımdan düşmemekte direnen bir kot türlü maniac tişört vesaire üzerimde konuşlanıyor.

Bu benim için bir kaos. Bursa gibi guççük bir yerde ikamet ediyorum. Ve beni simaen tanıyan insanları devamlı dumura sürüklüyorum. Beni iş vakitleri görüyorlar adam gibi. Hafta sonu aynı ortamda bakıyolar tam bir zibidi. Bir süre sonra alışıyorlar gerçi ama bir ton böyle şahıs mevcut ortamda. Ben öyle de böyle de olmaktan zevk alıyorum. İşimi ciddi yapmayı severim. Ona göre giyinmeyi de. Ama hafta sonuda böyle maximum bir rahatlık sarıyor vücudumu. Ne yapsam acaba bende bir hamak mı alıp sallansam. O zaman bende kurtulur muyum ki bu bunalımdan. Güzin ablaya sevgiler.