Bu on iki dev eşşeğin hakkında yazı yazıp yorum yapmicakmıyız.Şu Arjantin ve Yugoslavyanın ABD’yi yenmesinden sonra özellikle.Her iki takımda işin sırrı savunma diye bağırıyo.Bizim paşa beylerimizde savunmayı sallamayın;İki hücumda bir her alan birebir oynasın.Takım oyunu yok, hızlı hücum yok ,savunma yok. Böle rezil olursun işte.Ruhsuzluğun sonucu budur.Böyle elenen ne takımlar oldu zamanında elenmesine diğer ülkeler bile üzüldü. Ama onlar savaşan yürekleriyle oynayan oyuncuların kenetlenmiş olduğu takımlardı. Yıldızlar karması Yugoslavya takım oyunu oynicak; Stojakovic, Divac, Bodiroga set oynicakda bizim dallamalar da açılın birebir oynicam triplerinde. Avrupa şampiyonasında Hidayette, Mirsadta ,Mehmette o hırsı görünce hayran kalmıştım. Şimdiyse resmen hepsi gözümde alçaldı. Sonuçta bende bir basketçi olarak o ruhsuzluklarından tiksindim.
yorumlar
Haklısın bu tepkiyi göstermekte tabii… Bu şampiyonada belki de umutsuzca oynayacağımız tek takım Amerika diye düşünüyorduk. Yugoslavya ve diğerleri dişimizi geçirebileceğimiz takımlar olarak görünüyordu gözümüze…
Ama bu hayal kırıklıkları, pisipisine giden maçlar, senin belirttiğin oyun hataları, birşeylerin umudunu besleyebildiğimizi ve onu avucumuzdan kaçırınca nasıl üzüldüğümüzü anlatıyor. Aslında bu da az bir şey değil. Bir zamanlar dünya şampiyonasına katılmak, Yugoslavya’yı gözümüze kestirmek, yenilince skora kızmak, hayal dahi edemeyeceğimiz şeylerdi. Şimdi ise şampiyonluğa göz dikebiliyoruz ve büyük takımlardan birine yenilince, sinirden köpürüyoruz.
Ne güzel 🙂
Belki işin teselli tarafı ama böyle bakınca ben sakinleşiyorum.
evet yazık hem onlara hem de bize..
ve de herşeyi paraya alet eden sponsorlar.Yok maskesiydi ok şarkısıydı hep insanların gözünde büyütüldü “12 dev adam” Bunun içinde yenilgileri hazmedilemedi kimsece….Benim görüşüm böyledir.Yeni yenilgileri gayet normaldir.Onlar hiç yenilmeyecek ulu bir takım degil ki…
ne sevinmeyi ne uzulmeyi nede elestirmeyi biliyoruz. herseyi abartiyoruz bu nedenlede uzun vadeli hic birseyimiz yok. onlar ne 12 dev adam nede 12 dev esek. herkez sampiyon olmak ister ama bir sampiyon olur. sampiyon olamayanlarda esek degildir… boyle elestirirsek hic bir yere varamayiz kanaatindeyim.
ben zaten şampiyon olamadık diye sölemedim ki bunları. beni ben sadece eleştirdim. takım oyunu oynamıyorlar dedim. eşşek kısmına gelince oda ruhsuzluklarından dolayı sölenmiş bişey. bi turnuvadan elenirsin;” ama iyi savaştılar helal olsun. gayret gösterdiler ama bu kadar oldu.” falan dersin. ama bizimkilerde mücadeleden hırsdan eser yok. mücadele ruhu olmadanda hiç bi bok yiyemezsin.