bildirgec.org

Acısını 41 yıldır çekiyoruz bu fotoğrafın!

Evet, Gabby the Cabby, yaşadığı New York’tan haftada 60 kadar röportaj veriyor, anlattıkları İngilizce konuşulan 71 ülkede, tam 300 milyon kişi tarafından dinleniyor, düzenli olarak. Wall Street Journal’ın taktığı “Dünyanın sözü en çok dinlenen adamı” yakıştırmasını şüpheyle karşılıyor. “Bildiğim bir şey var, o da dünyanın en mutlu adamı olduğum.”Yazının dewamı…

Her gün aynı tas aynı hamam. Her yeni gün bir öncekinin uyduruk fotokopi makinasından çıkan, her defasında gittikçe kararan bir kopyası gibi… Bir tarafta yalan dünya, diğer tarafta bir kaç iyi adam; soyu tükenmekte olan bir kaç iyi adam. Yok buzullar eriyor, yok yerküre ısınıyor yok ozon deliniyor… Hayat gittikçe artan bir ivmeyle sona yaklaşıyor. Aslında sonu düşünmenin bir anlamı yok. Yeterince hızlı geliyor bize zaten. Kalmadı hevesim vurdum kapıyı çıktım… Düşündüm; acaba sakat mıyım kafamdan diye. Bunu öğrenmenin bir tek yolu vardı. Gittim anneme. “Canım oğlum” dedi. “Sen hiç sakat olur musun! Sen benim oğlumsun. Sen çok akıllısın. Boylu poslu, yakışıklı, manyaksın sen süpersin, hastayım sana.” dedi. Vurdum kapıyı çıktım…Bu aralar ben en çok kiminle beraberdim diye düşündüm. Tuttum yolunu kız arkadaşımın. “Sen sakat olsan kafandan, ben neden senle beraber olayım. Bu durumda benimde kafadan sakat olmam gerekir. Hem zaten sen önceden sakat değildin ki, Sonradan mı oldun? Ama dur! Belki ben senden sakat olduğun için hoşlanıyorum. Belkide ben sana bu yüzden bitiyorum. Allaallah.” dedi. Daha fazla sakatlanmadan vurdum kapıyı çıktım.Acaba ben miyim manyak yada herkes tırlatmış da ben mi kaldım “son mohikan”. Hadi son bi şans kastım kendimi, bastım gittim kankama. “bak!” dedim, “Kankazulu, çok kötüyüm, fenayım. Harap ve bitap.” dedim. , “Cebren ve hile.” . “Hayrola zulu!” dedi, “Neyin var? Ne bu şiddet bu celal?” . “Hıaagh!” dedim. “Latife yaptın değil mi?! Şeytan seni!” dedim, kestim attım. “Oğlum!” dedi. “Takmayacaksın hayatı, yaşayacaksın gönlünce. Bırakacaksın kendini hayatın dinamizmine. Sallamayacaksın; ne koşturacaksın?! Bırakacaksın zamana. Herşeyin çözümü zamandadır, demişti izlediğim bir karate filminde yaşlı bilge büyük usta kung-fu-san”. Kalmadı takatim, vurdum kapıyı çıktım.

Bu on iki dev eşşeğin hakkında yazı yazıp yorum yapmicakmıyız.Şu Arjantin ve Yugoslavyanın ABD’yi yenmesinden sonra özellikle.Her iki takımda işin sırrı savunma diye bağırıyo.Bizim paşa beylerimizde savunmayı sallamayın;İki hücumda bir her alan birebir oynasın.Takım oyunu yok, hızlı hücum yok ,savunma yok. Böle rezil olursun işte.Ruhsuzluğun sonucu budur.Böyle elenen ne takımlar oldu zamanında elenmesine diğer ülkeler bile üzüldü. Ama onlar savaşan yürekleriyle oynayan oyuncuların kenetlenmiş olduğu takımlardı. Yıldızlar karması Yugoslavya takım oyunu oynicak; Stojakovic, Divac, Bodiroga set oynicakda bizim dallamalar da açılın birebir oynicam triplerinde. Avrupa şampiyonasında Hidayette, Mirsadta ,Mehmette o hırsı görünce hayran kalmıştım. Şimdiyse resmen hepsi gözümde alçaldı. Sonuçta bende bir basketçi olarak o ruhsuzluklarından tiksindim.

Seçim arefesindeyiz ve inanılmaz olaylar dönüyor cephede.Tarihin en renkli seçimlerinden birine tanık olcaz herhalde. Ecevit’in seçim salı “sallanır, çarşamba çarşafa dolanır…” taktiğini yemiyen diğer tosbahalar 3 kasımda seçim kararını söktüler resmen. Zaten bu saatten sonra Ecevit’i kimin sallıyacağı da merak konusu… Adam aynen ilkokuldaki yavaş yavaş bütün arkadaşlarıyla ters düştükten sonra kendi amacına ulaşamayacağını anlayınca paso onların kuyusunu kazmaya çalışan çocuklara benziyor.Diğer taraftada genç! siyasetçiler var. Meclis binası Cem’in üstüne kurulmadı ama açılışa yetişmiştir gene. 62 yaşında genç lider.Başka bi tarafta da harbi genç lider var.

1. kelime: mala

abaza1: abi hatun götürünce neye vurdum dersin?

abaza2: mala vurdum derim, haa mala

2. kelime: mini etek

erkek: hani sen hep giyersin de, ben sana giyme derim ya..

kız: don!

topluluk: ohaaaaa!

3. kelime:istanbul film festivali

cubique:ben hep nereye gidiyorum bu günlerde?

tesla:boaziçi??

4. kelime: kestane

– hıttane kebap, yemesi sevap..

– oha abi bu n’asil tanimlama,kasmasaydin hic..

Yazar amcalarımızdan biri asparagas muhabbeti hakkında güzelce döktürmüş ucundan azcık.

İngilizlerin holigan olduğunu biliyoduk.(Gerçi derslerini verdik.Tarihtede hep öle olmuş zaten; artislenip artislenip gelmişler dayağı yiyip gitmişler.)Ama adamların oyuncu transfer etme sebebi bile manyakça.Bide bize barbar derler.İşte Alpayla hocası Gregory arasında geçen diyalog.(Alpayın resmi sitesinden alınmıştır.)

– Peki hocam beni transfer etmeye ne zaman karar verdiniz ?

– Senin başarılı maçlarını izliyordum. Uzun zamandır da takip ediyordum. Benim aradığım stilde bir futbolcuydun. İngiltere Ligi’nde başarılı olacağından da hiç şüphem yoktu. Portekiz ile yaptığınız milli maçta yerde rakibine yumruk attığında gözlerindeki ifadeden ne kadar hırslı ve istekli futbolcu olduğunu gördüm. İşte o anda karar verdim. Benim aradığım futbolcu sendin. Umarım bu hırsını ve azmini hiç kaybetmezsin. Şu ana kadar seni çok başarılı buluyorum. Bu istikrarını mutlaka korumalısın .

Asıl adı AHMEDDİN CARLAK (Dog. 1899 bagdat – Ölüm 31 mayıs 1963 Manisa ) İlginç yaşamıyla bir dönem Manisa kentinin simgesi haline gelen kişi. Asker olarak katıldıgı kurtuluş savaşında gösterdigi yararalılıklardan ötürü kırmızı şeritli istiklal Madalyası ile onurlandırırldı . Cumhuriyetin ilk yıllarında manisa ya gitti ve topkale adıyla anılan dagın yöredeki bir kulubede yaşamaya başladı. Saçını ve sakalını kesmeden üstünde yanlızca bir şortla dolaşan Ahmeddin … …bu görünümü ve dogal koşallara uyumlu biçimde yaşaması nedeniyle tarzan yada Manisa tarzanı olarak anılmaya başladı. Ahanada Resmi. Ayrıca kentin agaçlandırılmasında büyük emegi geçti ve sonradan manisa belediyesinin kadrosuna alındı. Kentteki dogal yaşamın korunup canlandırılmasında önemli katkıda olan manisa tarzanı türkiyenin ilk çevre korumacısı sayılabilir. Aynı zamanda dagcılıkda yapmış üyesi oladugu manisa dagcılık kulübü ekipleri ile birlikte Agrı ve Cilo daglarına ; Aladagların Demirkazık doruguna tırmanmıştır. Yaşamının sonunadegin kentteki agaçların ve çiçeklerin bakımını sürdüren Manisa tarzanın anısını yaşatmak için yaptırılan büst 1972 de mevlevihane yakınına dikilmiştir.