İki iyi arkadaş vardı…İyi anlaşıyordu iki arkadaş, ortak yönleri vardı. Sanaldı ama arkadaşlardı. Arkadaşlardı ama sanaldı. Gerçekte olabilirdi, olacaktı hatta olmuştu geçmişte. Yine olmak üzereydi. Biletler bile kesilmişti. Mutlu bir telaş vardı ev sahibinde, misafir kutsaldı, arkadaş kutsaldı. Misafire hizmet sonsuzdu. Hazırlandı, hazırlattı, hazırlanıldı hatta… Her şey tamamdı, gelince yapılacaklar hayal ediliyordu, bir iki bomba espiri hazırlanıyordu hatta, hayaller kuruluyordu. Saatler kalmıştı sadece…Arkadaşın da arkadaşı vardı. Takım arkadaşlarıydı. Aynı takımın formasını, aynı sahada terletiyorlardı. Aynı hucumda mücadele ediyorlar, aynı rakibe savunma yapıyorlardı. İdmanlara beraber çıkıyorlardı. Ama bugün gecikmişti arkadaşın arkadaşı. Merak etti takım arkadaşları, kuşkulandı takımın koçu…ve telefonunu aldı eline, numarayı çevirdi…İstanbul’du… tinerci, balici, hapcı çoktu sokaklarda. Sokaklar tehlikeliydi. İnsanları gasp ederdi tinerciler. karşı gelen olursa acımazlardı, acıma duyguları yoktu zaten, kim bilir kimler tarafından alınmıştı o duyguları. Askerlik şubesinde bir işi vardı arkadaşın, belkide son kez tecil ettircekti, asker olcaktı yakında. tinerciler çıktı karşısına, direndi… Keşke direnmeseydi ama direndi…Genç bir insan vardı…çok genç…ama ölüm erken geldi…İki iyi arkadaş vardı…çok iyi…Bir insan vardı…çok iyi…
