Bugun canım cok sıkıldı, ış guç, yok müşterı , aman ısler kalmasın derken gün bitti.Hayat boyle gecıp gıdecek galıba… Is hayatına ılk gırdıgımde hersey heyecan verıcıydı ama zamanla unıversıte hayatını ozler oldum.Ne guzel aylaklık yapardık o zaman, tut sevgılının elını, nereye gıtmek ıstersen oraya gıt, arkadaslarınla bulus, babadan bıraz daha para alıp alısverıse cık, orada partı, burada bılmemne. E tabıI kalan zamanlarda ders calısıyordum kı vaktıyle bıtırdım okulu. Sonra ne oldu?Her gunum ıs oldu. Yılda 2 hafta olan tatılı bekler oldum, bayram tatıllerı uzun mu hesaplayıp, o gunlerı sayar oldum. Bazı aksamlar eve yorgunluktan kendımı zor atar oldum.Sımdı para kazanır, ama harcayacak zaman bulamaz oldum.Meslegını yapabılen ,ısını seven sanslı ınsanlardan olmama ragmen “offfffffffffff”lar oldum.Neyse…Allahtan yarın cuma…
yorumlar
we call it as a “life“…
of mu senin gibileri az var bu ülküde kendini şanslı hissetmelisin.biz okulu bitirmek için anamız ağlıyor bir diploma için..neyse sen paraları bana yolla ben manitalarla senin yeri yerim… min
is ortaminin profesyonel havasi insani yipratiyor sanirim, okul ortami da is gibiydi aslinda, saat 8 aksam 5’ti o da. ama amatorduk, zayif not alabilir, odevi geciktirebilirdik, hep bir sonraki sinavda kurtarma sansimiz vardi. gercek yasamda bu yok, iste bu stres adama koyuyor tabiri caizse. yine de insanin severek yaptigi ve iyi oldugunu dusundugu bir isi olmasindan daha guzel bir sey olamaz. ozellikle dunya kosullarini ve bazi insanlarin calisma sartlarini dusundukce. ne olursa olsun, bu durumlarda, daral gelme hallerinde, bir sarj edici arkadasa ihtiyac olabilir veya soyle duzenli bir yan aktiveteye veya kisa bir tatile falan filan. ne biliyim bulun kendinize bir eglence 🙂