Oldum olası uyuz olurum
memleket neresi? sorusuna. Karşındaki bu soruyu sorarken cevap olarak tek bir il bekliyor;
– Nerelisin?
– Malatyalıyım, gibi.
Diyemiyorsun ki;
Efendim, şimdi babam Mersinde doğmuş. Ama daha birkaç aylıkken Erzurum a gitmişler (zaten orada ikamet etmektelemiş). Dedem aslen Tunceliliymiş, babaannem Erzurumlu. Babamlar 15-16 yaşına kadar Erzurum da kalmış daha sonra İstanbul a yerleşmişler. Beni soracak olursan ben Almanya da doğup büyüdüm. İlkokul – ortaokulu orada okudum sonra İstanbul a geldik. Şimdi soruna gelirsek, nereli olduğuma artık sen karar ver.
Ciddi ciddi düşünüyorum çocuğum bu durumda nereli olacak? O da şöyle bir geyik muhabbetle karşılaşacak mı?
– Nerelisin?
– …..
– İçinden mi?
(Bi de bu vardır, içinden mi???)
Çalıştığım yerde Irak vatandaşı bir arkadaşım var, Irak ta böyle bir soruyu sorsan sana gülerler. Böyle bir soru yok orda. diyor.
Peki bizde niye var? Yani ne önemi var ki insanların Diyarbakırlı olmasında yada Edirneli? Birde şu şekilde sorarlar zaman zaman; Hemşehrim, nerelisin? Yani hem hemşehrim diye hitap ederken hem de nereli olduğunu merak ediyor.
Teoriler de geliştirilmiş bu konuyla ilgili. Derler ki; Doğduğun yer değil, doyduğun yerdir memleketin. (Bu durumda insanlar her taşındıklarında memleketleri değişiyor. Doğduğumda İzmirliydim, sonra Ankaralı oldum, bi ara Adanalı oldum (üniversiteyi orada okudum da) ve şimdi de İstanbulluyum!..)
Ya illere göre değişen karakterlere ne demeli?
– Nerelisin?
– ……
İçinden hemen; Ulan oradan da adam çıkmaz. Gel de bununla iş yap! Ne ilginçtir ki bu düşünce başka şekillerde uygulanmıyor, mesela adamın kullandığı arabanın rengine bakıp onun hakkında fikir yürütülmüyor, yada ne bileyim el yazısından çıkarılmıyor bir şey. Ama nereli olduğumuzu söylediğimiz anda sicil kartımızdaki bilgilerinin hepsini söylemiş oluyoruz.
Şimdi soru şu; Benim memleketim;
– Babamın doğduğu yer mi?
– Babamın nereli olduğu yer mi?
– Benim doğduğum yer mi?
– Benim doyduğum yer mi?
(Bu arada annelerin neden hiç rolü yok bu konuda? Oysa bakıldığında konumuzla çok alakalı annelerimiz. Yani bizi doğuran da onlar doyuran da!..)
Ben bu işin içinden çıkamadım. Nereli olduğumuzun ne önemi var ki? Nereliyim?.. Sen nerelisin?.. Amaaaan Türkiyeliyiz işte, var mı ötesi?…
yorumlar
nüfusdan giresunlu.
doğumdan istanbullu.
yaşamdan edirneli.
bir süreliğine diyarbakırlı.
sonra istanbullu.
ve devamen istanbulluyum. 😛
askerlik olayı var. Bu sorunun en fazla önemsendiği yerdir askerlik. “Toprakçılık” ta getirisi…
konunun tartisildigi, geyigini yapildigi bir ortamda, “abi nerelisin?” sorusuna malatyalilarin arasindaysan mesela, verilecek en guzel cevap “malatyasizim abi” demek olacagini soylemistim bi ara onu hatirladim simdi. Tabi insanlar bi duruyo once, sonra kopanlar oluyo :))
“Anneanne: Bulgaristan
Anne : Bilecik
Baba : Kütahya
Doğum Yerim : Nevşehir
1,5 yaşındna beri: Sakarya”
soruyu soranlara direk bu cevabı veriyorum. Genelde o zaman Kütahyalı’sın diyolar.
Bu sorunun kaynagı eskilere dayanır?
Malumunuz olacak ki eskiden araba yoktu, uçak hiç yoktu.bu yüzden dedelerimiz tatil için Alanya’ya veya kaymak için Bolu’ya gidemiyordu.Bütün mevsimleri oturduğu kerpiçten evinde geçiriyordu.En fazla şehre bahçesindeki ürünleri satıp ihtiyaçlarını almaya giderdi.Bu yaşam şartlarında Kars’taki delikanlı İzmirden gelin alamadığı için en fazla muhtarın kızına göz dikerdi.Durum bundan dolayıdır ki, ancak zamanımız bilim bilgisi ile acıklanan genler o köy içersinden öteye gidemeyip, oralarda varlığını her geçen gün artırarak devam ettirirdi.Haa! unutmadan, Aile reisi babadır.(o kadar!!! 🙂 )
Bundan dolayı olacaktır ki.Nereli olmak bu kadar onemli.Ama zaman değişti.Artık Adana’nın pamuğundan Rize‘nin çayına kadar bir cok ürün evlere kadar geliyor. artık o kadar kureselleştik ki gelinler ya Avrupa’dan ya Amerika’dan.
Artık nereli olduğun çok önemli değil.Önemli olan Kartvisitinde ne yazdığı Yada diplomayı nerden aldıgın.(bana kalırsa bunlar da önemli değil)
Unutmadan hemşerim meselesine buldugum en mantıklı cevap; soran kişinin mantıgında saklı {zira adamda ne dediğinin farkında bile değil.[konusuyoruz ama neyce konusuyruz, konusuyoruz ama anlamıyoruz(biz bosuna mı Türkçe konusunda bu kadar ahkam kesiyoruz.bir bildiğimiz var.)]} 🙂