NEGATiFLERiNi iYi SAKLA
Çağın hızına ayak uyduruyorsun . O kadar hızlı yürüyorsun ki ruhun yorgun düştü ama ayaklarına söz dinletemiyorsun. Öylesine hızlı yol alıyorsunki ruhun artık senden çok gerilerde kaldı. Bu yürüyüşte yürüdüğün yön yada yürüme nedeninle ilgili sorulacak hiç bir soruya verecek bir yanıtın yok sadece seni çeken bir gücün varlığını hissediyorsun
içinde bir şehir…
Yıllarca karamsarlıkla bombalanmış savaş sonrası haliyle
Karamsarlık bir radyasyon kadar hızlı etkili ve tehlikeli bir yayılım gösteriyor içinde hayata dair taşıdığın bütün değerler tek tek zehirlenerek ölüyorlar. Bu etki dıştan bakıldığında en keskin bir biçimde gözlerinde belli ediyor kendini zaman zaman hayata bir cesedin gözleriyle bakıyorsun. Anlamsız, parıltısız, boş vs . vs… Taşıdığın yorgunluk her saniye daha da derinleşiyor bir ara yavaşça kapanıyor gözlerin. şimdi sınırlarını ufkun çizdiği bir çölün ortasındasın , görüş mesafendeki tek şey rüzgarın ayak izleri sonra yine yavaş yavaş açılıyor gözlerin. Değişen tek şey göz kapaklarının yeri
Kısaca umuda dair çektirdiğin bütün resimlerini çaldılar senin . şimdi tek bir şey kaldı elinde, bir başka deyişle her şey . Çaldırdığın bütün umut resimlerinin negatifleri ; yani ortasına düştüğün çaresizlik çölünden geçecek son kervan , yani içindeki yıkık şehri onaracak tek işçi , yani uzak düştüğün ruhunla yeniden buluşabileceğin son adres. Bu yüzden negatiflerine iyi bakmalısın
onlar : çalınan umutlarının negatifleri onları her şey kadar iyi korumalısın
Son cümleyi bir imdat çığlığı kadar vurgulu okumalısın
Son cümleyi hayatının ilk cümlesi kadar içten okumalısın
NEGATiFLERiNi iYi SAKLA
YOKSA BiR DAHA SENDEN HABER ALAMAYIZ.
