içime ne zaman ve nasıl yerleştiğini tam olarak bilmediğim ve artık iyiden iyiye farkında olduğum bi hüzün (duygusu) var. bazen bi şarkıda (incesaz – kanarya plajı), bazen bir filmin sahnesinde (a.i.) bu gizli hüzün iyice su yüzüne çıkıyor.. duygusallaşmaktan farklı bişey bu daha isyankar ve daha güçlü.. ne zaman kendimle baş başa kalsam ya da bazı izlerle ve melodilerle karşılaşsam -bazen de yaşadığım anlamsız deja vu larla- onun gücünü daha iyi hissediyorum.. bilmiyorum belki geçmişle ilgili, belki anlayamadığım başka bir şey.. gerçekten ifade etmek zor nedensiz bir hüzün..
