bunu neden yapıyorum kendime ya??baştan alalım..neden ayrıldığımızı bilmediğim,hatta ayrıldığımızı bile kendi kendime farketmek durumunda kaldığım,kendi kendime kafamdan atamama sebebimin aşk deil saplantı olduğunu kanırta kanırta kabul ettirdiğim eski sevgilimin sürekli kullandığı linkini google’da arattım dün.. ne sebeple??pas..çıkan sonuçlardan bi tanesine tıkladım programlanmış bi şekilde.. bi forum sitesine mart ayında yazdığı ve muhtemelen benden başka kimsenin okumadığı -nerden biliyorum??pas..- bi yazı çıktı karşıma.okudum..iyi halt ettim!!babasına yazmış..doğmadan kaybettiği bebeği hakkında!!’bi daha torunun olmayacak baba..’parçalandım yaa..bildiin parçalandım,dağıldım.ama onu hala sevdiğimden değil,eminim bundan,hatta belki bu sayede eminim şimdiye dek hiç olmadığım kadar.çünkü yere oturup ağlarken onu düşünmedim,kıskançlığım bastırmadı beynimdeki düşüncelerimi,ve o kadar ‘hafif’ olmamak hafifletti vicdanımı..durumun trajikliği de değil ama.. neden peki?? pas..bi tek şey biliyorum,bişeyler götürdü benden otomatik vitese takıp bastığım ‘ara’ tuşu.ama ne götürdü??pas..sonra oturdum halıya yerde yürüyen küçük şeyi sinsice takip etmeye başladım.uçtu perdeye kondu..sinek!! oturduğum yerde kendi kendime konuşmaya başladım ‘sinek uçabilen bişey derya..bak uçtu..uçuyo..hatta konuyo..becerebilsen sen de yapardın..ama bu uçuyo yaa!!’bu konuşma biraz uzun sürdü sanırsam….ve kendime bi kahve yaptım,hayat devam ediyor neticede değil mi??yok yok iyi değilim ben yaa..
