Sessiz geçti bir ömür.Susmuş bekliyor asırlık çınar.Hayat ona satranç oyunu gibi geliyordu.Sevdikleri yanında, sevmediklerine karşı mücadele veriyordu.Bu oyunda yenilmekte vardı, fakat o yılmadı, hala ayaktaydı.Başlarda herşey yolundaydı, sanki kazanacaktı bu oyunu.Fakat bu ayun çok uzun sürecek, o bunu düşünmüyordu.Oyunun sonu yaklaştıkça etrafındaki taşları azalıyor, ama o hırsla kazanmak için devam ediyordu.Oyunun sonuna gelindiğinde sadece kendisi kaldı, oyunu kazandı.Ama o mutlu değildi.Asırlık çınarın tüm sevdikleri ve sevmedikleri birer birer ayrıldı gitti.O tek başına kaldı.Oynadığı oyun o kadar sessiz oynandı ki, kimse bu oyunun içinde olduğunu fark etmedi.Yalnız bir ömür geçirmedi, ama son bahar biterken yalnızlığın huzurunu hissetmeye başladı.Çok geçmedi asırlık çınar devrildi.O devriliş ki, hayata haykırıcasına büyük bir gürültüyle devrildi.
