dört ayrı yolun çakıştığı bir noktaydı onlar…ve durdu hayatbenigno’nun kalbinde;alicia’nın sessizliğindelydia’nın vicdanında;marco’nun ruhundaaşk neydi?bilmiyorum tanımınıama şunu biliyordumki;o tanımların dışında bir şeydi…ve debenigno’nun yakınında bir yerdeydi…ve o batının Romeo’su;doğu’nun Mecnun’ubir hastane odasında ölüm hayat;hayat ölüm buldu…vicdan gerçeğine;zaman mekansızlığına kavuştu…matador boğayla arasındaki perdeyi kaldırdı ve asaletiyle gitti gerçeğine ama giderken şunu biliyordu ki o perde kalktığında ruhu huzur bulacaktı…lydia…marco…gözyaşının yakıştığı tek erkek belkide.derin tebessümü hüznün…izleyicisi hayatların…önyargısızlığı insanların…ve esas kızı hikayenin.çakışma noktası…alicia…o masum bilinmezi…saf yüzü hayatın….