hayat satir aralarinda gizlidir. sayilarin o ilk bakista insana urkuntu veren, soguk ve cekici olmayan yuzleri gibi. iclerine girmek, guzelliklerini gormek kolay degildir. sabir ve mesakkat ister. gerekli sabiri gosterenler icin ise sonsuz bir guzellikleri vardir. matrix’i izleyenler bilir. akan sayilari degil de matrix’i gormek gibi bir sey. hayat da boyle bir sey sanirim. onca kosusturmaca. onca insan. olmasini istedigimiz suruyle sey.
karsimiza cikan bir suru insan. bizim aradiklarimiz. bazen sehre bakiyorum. yasayan bir varlik gibi. damarlarinda akan trafik ve binlerce insan. onrdan oraya kosustururan bir kalabalik. cogunlukla mutsuz, idealsiz bir insan surusu. acaba gormedigimiz, gormek icin sabir gerektiren bir gorunmeyen hayat mi var? onu gormek icin sabirla bekledigimizde bize kendini gosterecek sonsuz guzellikte bir hayat?
kosmayi birakip bir an durdugumuzda belki gorecegiz. yada yeterince bekledigimizde. bir cicegi egilip kokladigimizda. ya da bir kediyi sevdigimizde. kimbilir belki yururken karsimiza cikan birine gulumsedigimizde? kimbilir?
