Kısa kısa kestim elimdeki ipleri, sonra teker teker bağladım herbirini bir diğerine, umudumu sınadım, sabrımı tarttım, kararsız kaldım az mı fazla mı diye sordum kafesteki muhabbeti tatlı kuşuma; cevapsız kaldı anlamsız sorularım.Öksüz mü yetim mi bilemediğim gözlerimden bir damla düştü gülümün toprağına. Eğrelti otları bitti yerinde; ellerim kanadı; vazgeçtim gülü korumaktan.Gül de benim değildi artık, “Allah sahibine bağışlasın” dedim.Yolcu oldum başka bir gülün aşkının acılı yoluna, baştan başladım; nakış nakış,öbek öbek işledim kalbime yeni aşkımı ama aşk bu değil ki dedim durup kendime. Gece olmadan çöktü gün içime, bir soluk aldım veremedim, zor olmadı, güç olmadı. Öldüm.
